ды у Гірмаяхю. Мама га.ўріць: німа. Ну, дачкі німа, дык сыма сыбірайся. Hy, што. Йна вымушына била снбірацца. Малую дзеуку кінула дома. Hy# мама села на воз, паехыўа. Йшчэ» вязлі лкн дзей. Несішлькі було падвод. I вот, як толькі пад'ехылі во дьг Мажэя, мама туды-скщы ды спрыгнула. Пабехда уцікадь. Дык йіна туды к Мажзиівым ды у пуню, а ён /палiдай/, трохі губег за ёй. Дык яны ж быяцда, што за мамуй йубігадь, а тыя рызьбігадца. А тады звазілі туды у клуб, у клуб усіх, усіх з равна, у нардом. Двоя ці троя судык, пакуль ужо яабях уць парцію. А патом ужо вязуць у Мыгілёу, у шалоны грузщь i вязуць. Во так мы жы~ л і. Во так огшсалі сь, як маглі. Запіоана ад ЯінкіРай Шіш Кузылінічны, 1924 г. /транскрипция магн i тафоняага запісу/Кырывай з белый мукі ны свадзьбу пякуць, такей пірог. На версі там розныя ўвігуры эдзелшы, пеунікі. Хто што прідушя. Мы былі у Выхуві, то кырывай тож, a ны вярьху такея тыгакі пау~ торнуты. Столькi ужо там рызыкралкна. Красіваглядзець кырывай такей. Ета кырывай, свадзёбный ён. У кырывай утыкалі Шшш%і. А ды младой едуць, то ёлку утыкалі у булку хлеба. На елку вешылі двяты, з бумагі, дзелылі сам! А цяперіка вешыщь i грушкі. Цацык многа вес i щь. Скольк] бумаг! ёсць, столькі двятоу. Ета абірігаюць, што б яе ні аблымалі, што б двяты ні бырвалі. А лодзі стырякхща, каб абурвадь. Ёлку абвязваяць хвартуком, i пыджаніганікі бувала йдудь /вартущь/. ? Ł Калі дождж ідзе у чао вяселля, то ета быгатыя тая;шсць. Запісана ад Ла'зьбянковай Марыi Сямёнауны, 1910 г. / тран скрыпцыя магн І тафоняага . запісу/, Еслі лоуга мучыйідда піряд смерцюй, ні джывая, ні ум i рая, хліпыя i у сё, то многа чаго зная. Я ліжала з дачкой у бальніцы, дык была сы ЛіксандруукІ баба, йіна зааіць, што i як карова раве, i як кабыла ржздь
Дадатковыя словы
аб^рвадь, г^бег, га.^ріць, запісуі, запісуікырывай, лазьбянковай, мажзйівым, падехылі, паехы^а, івартущьі, іпалiдайі, ітранскрипция
1 👁