лінах, да бісьцерах ходзяць. Вжэ не ведаюць, в чом ходзіць. Онна йдзе ў доўгой по п'яты, друга зусім толькі ў штанох. A ў якіх чобоцях йдуць, шчо аж рыпляць на ёй! Цепер вельмі добрэ людзі жывуць. К. C. С у п р у н ч ы к, 1913 г. н., в. Ц е р а б л ічы Ст олінскага р а ё н а Жылі люды тоўдэ нэ так, як тэпэр. Зарэз нэ знають, шчо одеты да обуты. А бало була одна сорочка льняна да чэрэвікі, то й натто добрэ було. А ў некоторых навот нэ було ў шчо обутыса, то плелі собе постолы i ходылі ў іх. А тэпэр по пиать пар обутку мають, да i то мало. Тэпэр гулі правять дэнь у дэнь, а бало спіны нэ розгіналі од роботы. Зымою роботы крохі мэнч було, а ліетом роботы натто богато було. Спіны з ранку до вэчора нэ розгіналі, а хліеба на гот сэроўно нэ хватало. Вэлікім празніком у хаты було, як на снеданне пэклі млінцэ з жытнёі мукі да шчэ i сало шкварылі. А тэпэр подывіса, шчо господыня ставіть на стол, чого тут оно нэма! Як кажуть, i хліеп тут e i до хліеба. А. Р. П е ш к а, 1909 г. н., в. Г а р а д н а я Ст олінскага р а ё н а У нашом сэле буў одзін чоловею Було гэто после войны. I пошоў вон служыць у армію. Пробуў там годоў мо 6, мо 7, нэ знаю точно, бо тоды по багато служылі. Вэрнуўса дохаты. I так ужэ хварсіць, шчо й чэрэз губу нэ плюнэ. Другіе хлопцы прыходзяць з арміі да ўжэ i баюць по-своему, а вон усэ по-російскі. Hi одного слова свого нэ скажэ. Ось, вышоў вон на двор, а там стоялі грабле. Вон подышоў до іх, подзівіўса дай кажэ: «А что это за палка такая интересная здесь стоит?» Дай нэчаяно наступіў на грабле ногою. А грабовэнне палась ёму по лобу! А вон як закрычыць: «Поставілі тут на дорозі гэтые проклятые грабле! Чудь голову нэ розбіў імі». Ось бачыш, як стукнулі добрэ по лобу дурному, той успомніў, як зовуть гэтую «палку». А то ж бач на ёго, такім ужэ хварсуном зробіўса, шчо куды й твое дзело. Н. I. Д р о з д з ік? 1922 г. н., в. Б ух л ічы Ст олінскага р а ё н а Ішоў солдат додому з войска. Заходзіць вэн у одну хату поночоваць. Пусцілі ёго. Вот уранцы ўстаюць усе i садзяцца сьнедаць. А коліся строго було з едою: дзелілі по-рэўному. Нажарыла баба сала, поставка на стэл. Солдат проголодаўса з дорогі i давай по дзве шкваркі лізаць. Баба дзівілас, дзівілас, дэй кажэ: «А чому ты, салдацік, по дзве шкваркі eci?» А вэн дэй кажэ: «А цічо ж ты, бабо, хоч по тры, шчоб удавіўса?» Продалі баба з дзедом корову, узялі дзве сотні i схавалі за вобразы. Дознаўся про гэтэ салдат дэй задумаўса, як собе грошы добыць. Узяў вэн дзве копейкі дэй пойшоў просіцца к бабі поночоваць. Пусціла баба з дзедом ёго, а салдат i кажэ: «Бабушка, схавай мое дзве копейкі, коб хто не ўкраў». Засьмеялас баба i кажэ: «Положы, салда
Дадатковыя словы
гўлі, пйать, пяты
1 👁