Дыялектны слоўнік Брэстчыны (1989). М. М. Аляхновіч

 ◀  / 297  ▶ 
по шоу с хаты, а забраў жэ, понёс усэ — до ныточкі. Хваросна Пін. др/гі РОСЦІК. Пра чалавека, які носіць абутак вялікага памеру. Другі Росцік знайшоўса: ніяк собе обутку не подберэш. Альшаны Стал. ДУБА ДАВАЦЬ. Заходзіцца ад крыку. Я его на двор выношу, а вонэ, шчо ні робі, дуба дае, аж заходзіцца. Рубель Стол. ДУБА ЗАГНУТЫ. Памерці. Буў на вэселлі дён колька, додому прыехаў i ўраз дуба загнуў — похавалі нэдаўно. Валішча Пін. ДУШЫ НЫ ЧУТЫ. Модна кахаць. Вуны душы уднэ у другуму ны чують. Ялач Драг. ЕЗЫК НА ПЛЫЧКО. Нястомна, без стомы. Езык на плычко i попэр. Нямержа Драг. ЕЗЫКОМ ЛЯСКАЦЬ. Абгаворваць. Коб Танька не побачыла: на каждом шагу будзе езыком ляскаць. Рубель Стол. ЕК МАРКО ПУ ПЭКЛУ. У разгубленасці. Рузбігався ек Марко пу пэклу i нычого ны зрубыв. Ялач Драг. ЁСЦІ ЧУЖБІ ХЛЕБ. Жыць за чужы кошт. Я роблю сама, а жыць i есці чужы хлеб не могу. Бастынь Лун. ЖЁБЫ ПО КОЛІНО. Вельмі мелка. Шо там за рыка, чы ж там купатыся, жебы по коліно. Нямержа Драг. ЖБІЗНІ НЫ ДАВАТЫ. Турбаваць, дабіваючыся свайго. Жызні ны дасць, покуда свуго ны дуб'ецця. Ялач Драг. ЖЫЦЬ НА НОЖАХ. Сварыцца, варагаваць. Воны даўно ўжэ ' жывуць на ножах. Цна Лун. ЗАБЛУДНА ОВЭЧКА. Пра чалавека, які збіўся з сапраўднага шляху ў жыцці. От заблудна овэчка, трэда было не слухаць дзевок, а самой думаць. Рубель Стол. ЗАГЛЯДАТЫ В РОТ. Уважліва слухаць. Ек Стыпан говорыть, діты ёму заглядають прамо в рот. Крытышын Іван. ЗА ДВІ ШЧОКГ Хутка i многа (есці). Нішо ты з голодного краю, за дві шчокі ўплітаеш? Дружылавічы Іван. ЗАЛЬІТЫ ГОЧЫ. Напіцца, ап'янець. Залыў гочы, шо світа ны бачыш. Тышкавічы Іван. ЗА МАЛШУ. Добра. Я бачу, жывецца тобе тут за маліну. Альшаны Стол. ЗА СВЯТЫМ ДУХОМ. Нічога не еўшы. Бэры полу
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

апянець, дрігі, дубецця, дўба, дўхом, заблўдна, чўты
1 👁
 ◀  / 297  ▶