з дарогі. Тато на крыжавой дарозі як заблудзіўсо, та тулькі на раніцы ўвесь мокры прышоў. Кунцаўшчына. 2. Заблукацца, выпадкова аказацца дзенебудзь. Некі чалавек, ні жабрак, а так нехто, заблудзіўсо, да нас пераначаваць просіцца. Гожа. Забо'ры мн. Манжэты. Гануля пекно вышывала заборы ў сарачках i каўнярэ мужчынам. Адэльск. Забры'таны дзеепрым. Заблытаны, запутаны. Маток забрытаны, канца ніткі ні знойдзяш. Адэльск. Забры'таць зак. Заблытаць. Клубок дзеці як забрытаюць, та дзень будзяш сядзець разорытваць. Малая Альшанка. ЗабулдьГга м. Гуляка, распуснік, п'яніца. Хіба гэта чалавек, i як Гандзя з такім забулдыгай дае рады жыць. Рагачы. Забулды'жнік м. Toe, што i забулдыга. Забулдыжнік ні мужык, глядзіць тулькі, каб дзе набрацца. Лаша. Забы'ты дзеепрым. 1. Забыты, не захаваны ў памяці. Гэты дзень, браце, хаў будзя забыты, больш аб ім ні ўспамінай. Баброўнікі. 2. Закінуты, астаўлены. Гасцінец гэты забыты, па ім больш ніхто ні ездзіць i ні ходзіць. Свіслач. Забыты гэй — забыўчывы чалавек, ca слабай памяццю. Забыты гэй, шапку павесіць, a потым круціцца, шукая. Зарубічы. Забэ'рсаць зак. Заблытаць. Ніці ў матку' забэрсаць хутко можаш, але разбэрсаць ні так просто. Рудавіцы. Забялі'ць зак. Прыправіць страву малаком. Помню, маці трошкі забеліць крупнік малаком i мы, дзеці, ямо, i смашны быў. Канюхі. Завадзкі' прым. Пародзісты, добрага заводу /пра жывёл/. У Петрусявых завадзкія свіня былі, з абвіслымі вушамі. Кунцаўшчына. За'вадзь ж. Завадзь, невялікі заліў, затока ў рэчцы. На зіму рыба ў завадзь заходзіць, там i зімуя. Солы. Завадыя'ка м. Завадатар боек, задзіра. Завадыяка гэты, хто яго ні ведае, да кожнаго прычэпіцца. Сухая даліна. Завадыя'ш м. Toe, што i завадыяка. Kaзалі ёй: ні ідзі за гэтаго завадыяша, прападзеш, a ціпер плача. Свіслач. Завадэ'вуш м. Завадатар боек, задзіра, задзірака. Завадэвуш страшны быў, у яго аш кулаке свярбелі, каб з кім пабіцца. Карозічы. Заважа'ць незак. Перашкаджаць, замінаць. Hi заважай, ні таўчыса пад нагамі, ідзі на гуліцу. Рагачы. Завакава'ць зак. Схіліць на свой бок, перацягнуць, прыблізіць да сябе. Хацелі бацьку завакаваць да сібе, кап той хату прадаў, пераехаў у Гродно, але ні ўдалосо. Горніца. Зава'л м. 1. Завала, жалезны стрыжань або палка для запірання дзвярэй. 3 бежанства як прыехалі, коней натто кралі, та хлеў на ноч на завал замыкал!. Каленікі. 2. Франтон, шчыт будынка. Завал добро рабіць з дошчак у наклатку, але як іх ні было, та паркам! завешвалі. Галаўнічы. Зава'ла м. ж. Лежабок, лянівы чалавек. Гэта ні хлопяц, а нека завала, толькі спіць. Пагараны. Завалачы' зак. 1. Зацягнуць. Набраў столькі, што ні мог завалачы дахаты. Лаша. 2. Пакрыць. Хмары завалаклі ўсё небо, дождж будзя. Пагараны. Завалі'цца зак. Залегчы спаць. Усе людзі робяць, a ён заваліца сабе i спіць. Баранавачы. Завалі'ць зак. Закрыць на завалу дзверы. Hi забудзьса гараж заваліць, кап хто мішыны ні сцягнуў. Гарны. Зава'лкі мн. Ангіна. Завалкі некалі самы лячылі, мачалі пальцы ў мёд i выціскалі. Жарослаўка. Пры завалках да горла прыкладалі гарачым гаўсом, намочаным у гарэлку. Лаша. Завандзі'ць зак. Закілзаць, укласці каню цуглі ў рот. У нас казалі: завандзі каня, у другіх казалі: закелзай. Копанькі. Заве'я ж. Снежная бура, мяцеліца, завіруха. Завея ўзняласа, на двор страшно выйсці, усё пазаносіло. Скідаль. Заве'яны дзеепрым. Засыпаны, занесены снегам. Ну i пагода, гасцінец зусім завеяны снегам, следу ні відаць. Грыўкі
Дадатковыя словы
жывёлі, забрытаць, забяліць, заважаць, заваліцца, завандзіць, пяніца, разбрытваць, іпра
2 👁