Скарбы народнай мовы. З лексічнай спадчыны насельнікаў Гродзенскага раёну (2014). Частка 2. А. П. Цыхун

 ◀  / 329  ▶ 
Чалавек, вядома, бывалы, прайшоў трубы i чортавы зубы. Батароўка. Чакайце аладак, зяць паехаў пшаніцу сеяць. Сухая Даліна. Чаму ў маладосці навучыўся, тое на старасць як знайшоў. Рацічы. Чорт не бярэ i богу не патрэбны. Балічы. Чорт сем пар лапцяў падраў, пакуль пару да пары дабраў. Рацічы. Чужога не гань i свайго не хвалі. Галабачы. Чужой працай сыты не будзеш. Батароўка. Чужым розумам не пражывеш. Парэчча. Чужая сям'я — цёмны лес. Кругляны. Чулі звон, ды не ведаюць, дзе ён. Свіслач. Чужую бяду i пальцам развяду. Сухмяні. Чые ва'ды відзіш пад лесам, a сваіх не бачыш пад носам. Адэльск. Чыя рака, таго i рыба. Грандзічы. Чым за морам віно піць, лепш з Нёмна вадзіцу. Гродна. Шавец у дзіравых ботах ходзіць. Індура. Шкада кідаць i горка есці. Дубоўка. Шлюб пад плотам, a вяселе потым. Вялікая Альшанка. Шляхціц на загродзе роўны ваяводзе. Ланявічы. Што зарабіў, тое i сцерабіў. Кадыш. Што каму на ўме, той тое i дзяўбе. Іванаўцы. Што край, то абычай. Лікоўка. Што па той чэсці, калі няма чаго есці. Александрова. Што старана, то i навіна. Арэхавічы. Што сам не з'ясі, тое на рынак нясі. Гібулічы. Што ў цвярозага на ўме, тое ў п'янага на языку. Караневічы. Што ў цвярозага на ўме, тое ў п'янага на губе. Пагараны. Шылам кашу есці. Лакно. Шыла ў мяшку не ўтоіш. Астравок. Шыла ў мяшку не ўтоіш, ката ў гаршку не схаваеш. Няцечы. Юр'я пасе кароў, а Мікола коней. Лаша. Юр'я сказаў: жыто ўраджу, а Мікалай: пачакай, пагляджу. Лаша. Юр'ява раса — не трэба гаўса. Квасоўка. Яблыко ад яблыні далёка не падая. Адамавічы. Яблыку няма дзе ўпасці. Абуховічы
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

вады, зясі, пянага, сямя, юря, юрява
2 👁
 ◀  / 329  ▶