Скарбы народнай мовы. З лексічнай спадчыны насельнікаў Гродзенскага раёну (1993). Частка 1. А. П. Цыхун

кароуў ні выганяў, a ўжэ коварат скрыпеў - воду бралі. Сабаляны. Колмасць ж. Калёсная мазь. Даўно ні мазаў, вос скрыпіць, трэбо колмасцю пашмараваць. Кунцаўшчына. К5льба ж. Корба. Як возьмя за кольбу круціць дзвюма рукамі, та разаке аш шастаюць, салому толькі падавай. Круглікі. К5льчыкі мн. м. Завушніцы. У міне былі кольчыні залатыя, але рэтко калі насіла, баяласа. Эйсманты. Кбмшч м. устар. Звязак анучаў, якім у курнай хаце затыкалі адтуліны для дыму. Комшч заткнеш, i ўжэ ў хаці цяплей, дух ні выходзіць. Прывалка. Кбпаніца ж. Копанка, сажалка. Пан прыказаў быў выкалаць копаніцу, кароў паілі. Забагонікі. Кбпна ж. Бабка - дзевяць снапоў, састаўленых разам для прасушкі i накрытых распасцёртым дзесятыМ. У нас жыто, як пажнуць, у копны ставілі, каб ні прамокло. Табольская Будка. Корац м. Пасудзіна, сплеценая з саломы i лазы, для захоўвання збожжа. У корац лезло можа 10-15 пудоў жыта. Цыдовічы. Ко'рча ж. Сутарга. Некалі ат корчы лячылі так: ставілі каля вушака i роўна з галавою выкручвалі дзірачку, астрыгалі валасэ, пазурэ, клалі ў яе i забівалі колікам. І памагало! Лаша. Коўзала (коўзало) н. Расцышчанае месца, пакрытае лёдам, для катания, коўзанка. Помню, зробім сабе коўзало i коўзаямсо, пакуль ні сцямнея. Баяры. ' Коўтаць незак. П'ючы, пры глытанні ўтвараць глухія гукі. Прывык, п'ючы ваду, коўтаць, i коўтае, аж брытко слухаць. Сухая Даліна. Кохан м. Кавалер, залётнік. Маня ўжэ наша кохана мая, файны хлопяц. Рагачы. Кбхлік м. У народных забабонёх: злы. дух, які жыве ў хлявах. Кохлік збівае каню грыву, усероўно, як каўтун. Каб ні дакучаў каню, проціў жолаба прыбівалі люстэрко. Рацічы. К(5ц м. Шарсцяная коўдра. Пат коцам добро спаць, ён такі мяхкі i лёхкі. Адзльск. Кошкацца незак. Марудзіць, Лорпацца, калупацца. Чо ты кошкаясса, людзі ўжэ паехалі, а ён yce яшчэ прыбіраяцца. Каленікі. Кошкаць незак. Варушыць, пераварочваць, злёгку разграбаць. Пачаў кошкаць прысак, аш там - печана бульба, нікаторая зусім згарэяа. Кашэўнікі. Кбшусць ж. Перхаць. Як кошусць, та, кажуць, трэбо мыць голаў цыбульным наварам, памагая. Перстунь. Коіўык м. Від дзявочай прычоскі - косы, заплеценыя ў адзін венчык i прымацаваныя на патыліцы. Дгяўчата ўсё косы запляталі ў такі кошык, шпількамі прыколвалі. Бакуны. Ко'шыр м. Мяса з пярэдняй часткі тушы каровы ці бычка. Старыя