Клыбаты прым. Кульгавы. І зноў паўзе да нас Ёдаль клыбаты, чаго яго чорт нясе. Адэльск. Клибаць незак. Марудна ісці, накулываючы; клыпаць. Зусім дабіў каня, ледво клыбая ўжэ, дзе ім заедзяш. Круглікі. Клыбач м. груб. Пра таго, хто ходзіць кульгаючы. Пакуль гэты клыбач дахаты заклыбая, та слонцо зойдзя. Круглікі, Кль'ігаць незак. Марудна ісці, накульгваючы. Думалі, зусім бяз ног застанецца, a зноў вылячылі, ужэ клы'гая памалу каля хаўы. Малахавічы. Клэйша м. ж. Пра таго, у каго нязграбная, касалапая паходка. 3 гэтайуклэйшай ісці брытко, ні толькі танцаваць. Рагачы. Клюка ж. груб. Загнуты, глюгасты нос. Што ты звесіў сваю клюку, мусі, у галаву нечаго набраў? Лікоўка. 2. Палка з загнутым канцом. Як клюка ў руках, та сабакаў німа чаго баяцца. Рагачы. 'Клюмпы мн. Абутак на драўлянай падэшве. Клюмпы самы некалі рабілі, ні трэбо было купляць. Парэчча. Клуч м. 1. Чарада птушак, якія ляцяць клінам.-Як ключ ляціць, та наперадзі заўсёды важак, ён ведая, куды ляцець. Баброўнікі. 2. Вочап; шост, да якога прымацоўваецца калодзежнае вядро. Ключ той рок памянялі ў студні, а то зусім быў збуцвеў. Сабаляны. Кличка ж. Палка з загнутым верхнім канцом; кульбака. Наш дзед заўсёды с ключкай хадзіў, дзе ні ідзе, та ўсё з ёю. Дубоўка. Ключкімн. Прымітыўная прылада для вырабу тоўстых вяровак, канатаў. Раней моды ні было купляць вяроўкі, самы выраблялі, спускалі на ключиах такіх. Кунцаўшчына. Клябаня ж.. Дом, у якім жыве поп, плябанія. Клябаня ў Латы, кажуць, старая, ад тае вайны. Паша. Клякатун м. Пра бусла. Бусел, бусел-клякатун, схапіў жабу за каўтун (прымаўка). Карозічы. Бывала, косім, а клякатун за намі i дзе, жабы ловіць. Сухая Даліна. Клукнуць зак. Прапасці, загінуць. Кажуць, у гэтым року бульба можа клякнуць, дажджэ ідуць, цяпла німа. Гібулічы. Клямурка ж. Невялікая спражка. У нашай аколіцы паненкі шылі сукенкі с такімі клямэркамі, кап пякней было. Занявічы. Кл/łna ж. Борт. Як.бартоўка добра, та i кляпы будуць глаткія, ні згомтаюцца. Бакуны. Кніга ж. Кнігаўка. Ашчэ снег ляжыць, а ўжэ кНігі прыляцяць, крычаць над балотам. Дэекалавічы. Кнігі мн., адз. кніга м. Адзін з чатырох аддзелаў страўніка жвачных жывёл. Як зарэзалі старую карову, та ў кнігах кавалак дроту некаго знайшлі. Пагараны. КныпцвиГнгі мн. устар.. Пласкагубцы, абцугі, канцы ў якіх маюць плоскую паверхню. Кныпцвангамі скуру добро нацягваць, ні парвеиЫндура. Коварат м. Рычаг-вага ў калодзежы з жураўлём. Ашчэ пастух
Дадатковыя словы
гэтай^клэйшай, кл^кнуць, кл^ч, клйбаць, клыгая, кльігаць, ключйах, клям^рка, кліłna, кныпцвйгнгі, ха^ы
2 👁