Скарбы народнай мовы. З лексічнай спадчыны насельнікаў Гродзенскага раёну (1993). Частка 1. А. П. Цыхун

спяваюць вгуіачоннікі, так i гатовіш яйца i лірог. Брузгі. Вал£н (і-вэлён) м. Вясеяьны ўбор маладой. А валён у маладой быў хасошы, доўгі, канец у руцз трымала. Лікоўка. Валізка (валіска) ж. Чамадан. Даўней з валіскамі ездзілі толькі панэ i ўжэнднікі, a ціпер кожны з валіскай. Квасоўка. Валкаваты прым. Сыраваты, нявысахлы. Жыто валкавато, ашчэ німа /jk вазіць. Саломенка. Валкаўніца ж. (i валка |валко) н. Прыстасаванне для разгляджвання, качания бялізны. Раней возьмя маці валкаўніцу, пакачая плаце, i такое гладкаб было, ніякіх жаляскаў ні зналі. Прыгодзічы. Рушнік накруціш на качалко, а валкам качаяш, пакуль ні выкачаяш. Дзекалавічы. Вал5кальнікі мн., валокальнік адз. Валачобнікі. Валокальнікі спявалі дзяўчатам: „Добры вечар, панянэчко", а хлопцам - „Добры вечар, кавалежэ". Тало'чкі. Валокаць незак. Валачобнічаць, хадзіць з песнямі на вялікдзень. Як толькі прыцямНея на першы дзень вяліканца, так хлопцы i пацілі па *атах валокаць Талочкі. Валися ж. ўстар. Жаночы вечар-свята ў канцы лютага - пачатку сакавіка з часоў паганства. На Валосю бабы як разыдуцца, так гуляюць да дзвюх гадзін ночы, скачуць, спяваюць, дурэюць. Клачкі. Бацюшка быў проціў Валосі, казаў - гэто ні свято, выдумкі нейкІя/Кунцаўшчына. / Вальц (І валец (валяц) м. Вальс. Заграй нам вальца „Пі, браце, пій! На старасць - торба i кій". Міцкавічы. Валя*г (валях) м. Гультай. Валях страшэнны, a нічого ні хоча рабіць. Стральцы. Валуць незак. Качаючы, размінаючы, рабіць сукно больш шчыльным, цвёрдым. Дзет казаў, што некалі сукно вазілі валяць аж у Нізбудак, a ў нас валялі ў Фолюшы. Баранавічы. Вангеля н. Евангелле. Вангеля хлеба ні намеля (прымаўка). Пагараны. Вангурка ж. Гатунак слівы. Пасля тых марозаў yce вангеркі вымярзьлі, рэтко ў каго засталіса. Рагачы. Вангс/р м. Вугор. Дзед казаў, што вангор чуя гарох здалёк, ночу па расе так i паўзе туды. Лугавая. Ванджіга м. Цяльпук, цюхцей. Некі ванджзга, ні мужык; каб ні жонка, прапаў бы. Рудавіцы. Вандзідла (вандзідло) н. Цуглі. Дай каню вадзідло ў зубы, каб ні панёс, Саннікі. Вандолы мн. Выбоіны, калдобіны. Дарога зусім разбіта, адны вандолы, ні праехаць. Занявічы. Ванзэлак м. Клунак. Узяў ванзэлак i пашоў у дарогу, нічого ні сказаўшы. Пяслі. Вантабура ж. Сварка. Зайшоў да дачкі, та зяць як падняў ванта