ў л шынкамі (гл. вяршынкі): Перш я надта люоіу падсмітаннік, надта гнаўся за йім. ПЕРАП'ЕЧКА, ПІРАП'ЕЧКА ж., p. адз. -i, p. мн. перапеч, -ч-ак. Хлебная булачка. Перапечкі пякуць над полымем у той дзень, калі пякудь хлеб.' Спікла рана пірапёчак; у прыпеўцы — Поўна печ пірапеч, на прыпечку жар, жар. Сінонім — падпломанак: Падпломанаку нас мама звала. П'ЕРНІК м., р. адз. -а, р. мн. -аў. 1. Пірог з мёду або пдленага цукру, яек, салодкай смятаны, соды i мукі; коржык. 2. Пірог з жытняй мукі *на салодкім малацэ i не патрабуе ні соды, ні дражджэй: Пёрнікі б\зъ тчотг растудь. 3. 3 гар-оху: Пернж з гароху жоўцінькі. П'ОЛІУКА ж., р. адз. -i, р. мн. -в-ак. 1. Кислая страва з рашчыны i іва-руць з грыбамі. Поеная страна. 2. 3 крывi (овінс-кай) з мясам: Запіканая кроў у поліўцы. ПРЫКАЛ'ОТКА ж., р. адз. -i, р. мн. -т-ак. Булён з мукой, крухмалам: П.рыкалочыіваны булён. РАУРЕНЯ ж.,р. адз. -i, р. мн. -яў. Раўгёні наробіць смачной, даёць. О О е ваяк шва, у нос, шрагоу натаучзць оульоянжау. Р У Л71 ми., р. мн. -ёў. Крышаны хлеб у салодкім або кіслым малацэ, у салодкай «вадзе: Зробім рулёў; прымаўка — Рулі булку хлёба здулі. САЛАМ'ЭХА ж., p. адз. -i. Ежа з вараных кіслых жу.раівін i салодкай саладухі: Так г-аіняўоя за саламэхай: «O, оаламэшка!» ЦВІВ'АНІКІ MfH., p. мн. -аў. Сух-ары, у якія дадаецца зрззана ра'нае мяса (раюкатваецца цеста i ўвііваецца, укачваецца), ЦАДОВІКЛ мн., p. мн. -аў. Бліны з нэду, аўсянікі. U/ЯПЦЯ ж.,;p. адз. -i, p. мн. -яў. Кіслая страна з крашзы: НазДірайдя кр аіпівы, зварьгм цяпці. ШАЛБАБЮН м., p. адз. -y, p. мн. -аў. Фасолевы суп: Можа зварыш шал'бабону. ШАПТУН'Ы ім*н., p. мн. -оў. Сал-ёныя а-гуркі без соку ўсярэдзіне, эмюршчаны'Я. Яійія пабітыя шаіптуньг. В. C. Януковіч ИЗ ЛЕКСИКИ ГОВОРА СЕЛА РОВБИЦК ПРУЖАНСКОГО РАЙОНА БРЕСТСКОЙ ОБЛАСТИ В говоре села Ровбицк Пружаискосо района Брестской области встречаются лексемы, которые представляют большой интерес для истории и этимологии славянских языков. БАЙР'АК 'M. Рыхлая, несмолистая древесина сосны, растущей не на своей.почве. 3 б ай раков хату нихтб ни ставит, анб (только) на дрова рэжут. Б'АЛДА ж. Нижняя ручка продольной пилы. Кудьгсь запарли балду, шчо налёць нашли. Б'УНЬКА ж. 1. Пузыри на воде но время дождя. 2. Глиняный сосуд с узким горлом. 3. Нос (переносное). Як ни будзе вон ця-бэ слухади, дайн буньку. ' j j _ ВИНДИА ж. 1. Приспособление для поднятия тяжелых бревен. 2. Карусель на льду, состоящая из наглухо укрепленного колеса, длинной жерди, к которой прикреплены сани. ВЫГЛЁНДА ж. Вышка в лесу, на поле. Як залёзеш на тую выглёнду, io й Балавёж убачыш. ГЛЕЙЧТАК м. Устаревший инструмент для определения вертикальной линии. ГЛ'ЕНИ только мн. Связанные вместе 5—6 бревен для сплава по реке. Звязвали калотки, рабили глёни и цяшули па рови да самаго поплава. I
Дадатковыя словы
uіяпця, байрак, балда, бунька, бўдзе, бўлку, бўньку, виндйа, глени, запарлй, нашлй, п.рыкалбчыіваны, пбплава, перапечка, пернік, поліука, прыкалотка, пірапечка, рабйли, ранае, рбви, тчбтг, цвіванікі, цяшўлй, шалбабону, шаптуны, эмюршчаныя
7 👁