Беларускае дыялектнае слова (1975). Л. Ф. Шаталава

КАЛУБЕ'ЛЬ ж. Калыока. Глядаі дзіця, a то выкуліцца c калубелі. Моханава В.-Дзв. КАЛУ'Ж А ж. Калдобіна. Ехаў, заглядзеўся на птушак i колам пупаў у калужу. Тульгавічы Хойн. КАЛУ'Ж Ы НА (колу'жына) ж. Toe, што i калужа. Дарога гразная после дожэка, много колужын. Бастынь Лун. КАЛЫ 'Ш КА (колы'шка) ж. Гушкалка. Зрабіла колышку i деті гондыгаюцца. Бастынь Лун. КАЛЬЕФ (колье'р) м. Kap'ep. Пайшлі у кольер купацца, таи усе купаюцца. Бастынь Лун, КАЛЬЦО' (кольцо') н. 1. Металічны кружок, за які чапляюць ворчык у баране. Кольцо на баране, а на борку кручок, кручок цапляецца за кольцо, а за боркі чапляюцца постронкі, а постронкі чапляюцца за хомут. Бастынь Лун. 2. Кольца на розе ў каровы. Купіў карову, іна мылыдая, толькі пяць кольцаў на рагу. Замошша Рас. КАЛ Ю ТА ж. Тое, што i калужа. Дрэнная дарога, калюга за калюгай, няможна ехаць шпарка. Мохапава В.-Дзв. КАЛЮ 'К м. Калючка. Ламаў галінку розы, а калюк так раза0раў паліц. Міратычы Кар. КАЛЮ КІ' (колкжі') мн. Ігліца. Костэрыца — гэто колюкі на хвэйцы. Азарычы Пін. КАЛЮ 'ЧКІ I мн. Toe, што i калюкі. Пад хвойкай шмат насыпалася калючак. Бобрыкі Петр. На сасонцы зялёныя калючкі paстуць. Калючкі бываюць доўгія i кароткія. Ністанішкі Смарг. КАЛЮ Ч'КІ П мн. Адходы пры прадзенні воўны. Калі воўна нядобра пачасана, то ў ёй 'ёсць калючкі, i многа. Мнюхі Міёр. КАЛЮ 'Ш КА (колю'шка) ж. Чарка. Коліса мы пілі з колюшак горэлку. Бастынь Лун. КАЛЯ'ДКА (коля'дка) ж. Кудзеля, якую прадуць на коляды. Возьмі ў мене колядку спрадзі (кудзеля, што ў коледох прадзг, якую нельга прасьці ў свята). Бобрыкі Петр. КАЛЯСНІ'К I м. Воз. Прывёс каляснік сена. Брусы Мядз. КАЛЯСНІ'К II (колесні'к) м. Дарога, па якой ездзяць толькі летам на калёсах. Там по загуменню колеснік вузкі, што не размінуцца. Бастынь Лун. КАЛЯСО' (колесо') н. 1. Галоўка сланечніка. У сонечніку великое колесо, будзе богато семечэк. Бобрыкі Петр. О, якое большое колесо тут. Бастынь Лун. 2. Сланечнік. От колёс насоділа много, будім пудсолнушкі грызті. Бастынь Лун. КАЛЯ'СЦЫ (коля'сца) мн. Прадаўгаватыя брускі з кольцамі, на якія падвешваюцца ніты. Ручка, у якую укладают колясца, а за колясца чапляют ніты. Азарычы Пін. КАЛ ЯТА (коля'та) ж. Пляма. Во большая у тэбэ колята на сорочцы. Горек Бяроз. КАЛЯ'ТЬШ (коля'тый) прым. 1. Брудны. У тэбэ рукы колятыя. Горек Бяроз. 2. Гразкі (пра дарогу). Нэможно ехаты, дорога колята, ой, ой, дорога колята, ох, дорога колята, нычого було ехаты. Горек Бяроз. КАМЕ'ЛЬ м. Ніжняя частка снапа. Стайці снапы ў бапкі камлём уніз, а макаўкамі ўверх i накрывайці крыцікамі. Якубова Рас. Які няроўны камель у снапу. Парфянава Докш. У камлі многа травы, трэба меншы вязаць сноп. Падасоўе Навагр. Стаўце снапы камлямі на зямлю. Беразнёўка Браг. Ідзі развярні бапкі, хай сохнуць