г0Л!іе, Hixmo мяне не жалуe, як мамачка мая. Татка замуж аддае, мамка жалуе. ВП, V, 157; Піркі Браг, перан. Жаліцца. Усе галачкі зашчабяталі, Зязюля заказала. - Чаго куеш, чаго жалует, Ты раба зязюля. ПВ, 135; Рамязы Ельск. 2. Наведаваць, любіць, мілаваць. - Зжалься, зжалъся, мая мамка, цяпер жа мне гора. - Не буду л, дзіцятачка, цябе жалавацг, Ці ў раскошы радзілася, трэба гора знаці. СБП (647), 446; Гом. Аддала мяне маці ў чужое сяло: А хто ж мяне, маці, будзя жалаваці? БФСЗ, 106; Неглюбка Ветк. ЖАЛАСЦЬ (ЖАЛОСЦЬ) ж. Жалоба. /Дзевачка/: - А мне цяпер не да саколічка, Качнула вяночак на скам'е, Задала жалосці ўсёй сям'е. ВП, IV (822), 279; ІскраЖлоб. ЖАЛКА (ЖАЛКО) прысл. 1. Шкада. Ды свякровачка ды з тыну упала, Ды крапівачку поломала. Ды не жалка ёй /жнеечцы/ свякрухначкі, А жалка ёй ды крапівачкі. ЖнП, (43 з), 107; Завод Жлоб. Стало ему /купцову сыну/жалко вельмі, устав он к ёй. БКЭ, 27; Камаровічы Маз. 2. Жаласна. Ой, пасею жыта Па-над асакою. Щ не будзе жалка вам, мамка, са мною? ПВ, 172; Вербавічы Нар. - Ой, жураўка. Жураўко, Чаго крачаш так жалко? БФСЗ, 250; Букча Лельч. 3. Крыўдна. Hi на каго так не жалка, як свой род - Не далі мне пагуляць Хоцъ адзін год. ВП, VI, 292; Трасцянец Лоеўск. ЖАЛКАВАЦЦА незак. Жаліцца. А ў Бабовічах Стральцымалайцы Рахаваліся, жалкаваліся. Хочуцъ казу ўбіць... ЗП, 393; Бабовічы Гом. ЖАЛКАВАЦЬ (ЖАЛКАВАЦІ) незак. 1. Скардзіцца. Адзін бацъка гадуе пяць сыноў i не жалкуе, а пяці сынам важка пагадавацъ аднаго бацьку. ПП, 86. 2. Бедаваць, тужыць, шкадаваць. - Щне шкада табе, Іванка, Хлапечага гуляния? - Як я маю жалкаваць? ВП, И, 513; Тонеж Лельч. А дзяўчына атвячае: "Па мне не жалкуйце. Было тады жалкаваці, Як была маладою " АКБЛ ГДУ; Бывалькі Лоеўск. ЖАЛЬНЕЙ прысл. Жаласней.... яна /Кірбітаўна/гавора: Ну, жаль Булата - доброго малойца, ну свайго чада- дзіцяці Шчэ жальней. ЧК, I (45) 364; Купрэеўка Гом. Параўн. жальчэй