Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

г0Л!іе, Hixmo мяне не жалуe, як мамачка мая. Татка замуж аддае, мамка жалуе. ВП, V, 157; Піркі Браг, перан. Жаліцца. Усе галачкі зашчабяталі, Зязюля заказала. - Чаго куеш, чаго жалует, Ты раба зязюля. ПВ, 135; Рамязы Ельск. 2. Наведаваць, любіць, мілаваць. - Зжалься, зжалъся, мая мамка, цяпер жа мне гора. - Не буду л, дзіцятачка, цябе жалавацг, Ці ў раскошы радзілася, трэба гора знаці. СБП (647), 446; Гом. Аддала мяне маці ў чужое сяло: А хто ж мяне, маці, будзя жалаваці? БФСЗ, 106; Неглюбка Ветк. ЖАЛАСЦЬ (ЖАЛОСЦЬ) ж. Жалоба. /Дзевачка/: - А мне цяпер не да саколічка, Качнула вяночак на скам'е, Задала жалосці ўсёй сям'е. ВП, IV (822), 279; ІскраЖлоб. ЖАЛКА (ЖАЛКО) прысл. 1. Шкада. Ды свякровачка ды з тыну упала, Ды крапівачку поломала. Ды не жалка ёй /жнеечцы/ свякрухначкі, А жалка ёй ды крапівачкі. ЖнП, (43 з), 107; Завод Жлоб. Стало ему /купцову сыну/жалко вельмі, устав он к ёй. БКЭ, 27; Камаровічы Маз. 2. Жаласна. Ой, пасею жыта Па-над асакою. Щ не будзе жалка вам, мамка, са мною? ПВ, 172; Вербавічы Нар. - Ой, жураўка. Жураўко, Чаго крачаш так жалко? БФСЗ, 250; Букча Лельч. 3. Крыўдна. Hi на каго так не жалка, як свой род - Не далі мне пагуляць Хоцъ адзін год. ВП, VI, 292; Трасцянец Лоеўск. ЖАЛКАВАЦЦА незак. Жаліцца. А ў Бабовічах Стральцымалайцы Рахаваліся, жалкаваліся. Хочуцъ казу ўбіць... ЗП, 393; Бабовічы Гом. ЖАЛКАВАЦЬ (ЖАЛКАВАЦІ) незак. 1. Скардзіцца. Адзін бацъка гадуе пяць сыноў i не жалкуе, а пяці сынам важка пагадавацъ аднаго бацьку. ПП, 86. 2. Бедаваць, тужыць, шкадаваць. - Щне шкада табе, Іванка, Хлапечага гуляния? - Як я маю жалкаваць? ВП, И, 513; Тонеж Лельч. А дзяўчына атвячае: "Па мне не жалкуйце. Было тады жалкаваці, Як была маладою " АКБЛ ГДУ; Бывалькі Лоеўск. ЖАЛЬНЕЙ прысл. Жаласней.... яна /Кірбітаўна/гавора: Ну, жаль Булата - доброго малойца, ну свайго чада- дзіцяці Шчэ жальней. ЧК, I (45) 364; Купрэеўка Гом. Параўн. жальчэй