Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

хваліцеся. АКБЛ ГДУ; Доўск Раг. Скінулась яна /доч/ шэрай зязюляй, К роду паляцела. Б, I (79); 132; Косетаў Калінк. СКІНУЦЬ зак. Дачасна радзіць. Назаўтра рана пошла па сялу плётка, што Ганна-багатырчыха сяйенач скінула дзіця. СБК (152), 325; Хойн. СКІПЕЦЬ зак., перан. Памерці, загінуць ад нажавой раны. Разбойник кричишь: "Не кажи, а то скипит на ножи". БС, I-II, 28; Яроміна Гом. О Кроў скіпела - пра пачуцце жаху ...разгарнула, паглядзела, Уся кроў скіпела да и, заплакаўшы, патла. Б., II (844), 334; Перарост Добр. СКЛАД м. Выдумка. - Дак я кажу, тто песні правда, а сказки склады, а ён гавора, што сказки правда, а песни склады. БС, IV, 115; Доўск Раг. СКЛАНЩЦА зак. Пакланіцца, нахіліцца Ён /Іван/ коніка не ўзяў, тапачкі не зняў, не скланіўся. ЗП (482), 345; Гом. СКЛАНІЦЬ зак. Нахіліць. Да сабрала Леначка, Ды садзиіа яна іх усіх у рад, А сама села між усіх, Ды скланіла галоўку ніжэйусіх. ПВ (97), 80; Махнавічы Маз. СКЛЫЧАНЫ дзеепрым. Ускудлачаны. Ехала дзеўка з Крычава -У я е валасы склычаны. ВП, III, 333; Косаль Раг. скокня ж., перан. Конь. Рынча рые - скокня скача, уцякае рынча - скокня плача. БФСЗ, 176; Гом. СКОРАНЬКА прысл. Ласк, да скора. Хуценька. Да захочаш папрацъ беленъка, Да памерзнуць ручанькі скоранька. ВП., V, 169; Чырвонае Поле Браг. СКРАШЦЬ зак., перан. Упрыгожыць. - Эй, лапочкамі, лапочкамі, Лапочкамі, двор удоўі ўвесь скрапілі. БФСЗ, 266; Турок Петр. Параўн.скрасіць. CKPACEHHE н. Нядзеля. - A ў скрасенне гарна прыбраўся, Выйду на вуліцу на чэлядзь падзіўлюся. ВП, V, 381; Вялікія Нямкі Ветк. Hy, яны, даждаўтыся скрасення, i пажаніліся. ЧК, I (69), 256; Старая Рудня Раг. СКРАСЩЬ зак. Toe, што скрапіць. - Маладая Ганначка na двары хадзіла, Па двары хадзіла, увесь двор скрасіла. ЗП (341), 254; Другая Слабодка Петр. СКРОЗЬ НОЧ прысл. Ноччу. - Была ў Ганусі мачаха ліхая, Пасылала Ганусю скрозь ноч па ваду. Б., I (437), 581; Дзятлавічы Гом