Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

ОВЕЦ м. Сіўка Запрагайце сіўца, Час ехацъ да вянца. МИБЯ, III, 397; Дзякавічы Маз. CIBIHA ж. Сівізна. - Дурная галава не дажджэцца ні лысіны ні сівіны. ПіП, II, 244; Сівіна у бораду, а чорт у рабро. ПіП, II, 226; Рэч. СІВУСЕНЬКІ прым. Ласк. да сівы. Моладец з гора ды ў цёмны лес, - А бяда з горам ды сівым воўкам А бяда з горам ды сівусенькім. Б., 1(463), 609; Дзятлавічы Гом. СІДЗЕНЬ (СИДЕНЬ) м. Сядун. Дай бог нашому сидьню семеро ног. БС, I-II, 294; Гом. СІЛАВАЦЬ незак. Прымушаць сілай. - Hy, - кажа мужык, зграбаючы з стала ў кішэню свае грошы. - дак я ж сілаваць не буду. СБК (152), 325; Хойн. СІЛЕННА (СИЛЕННО) прысл. Вельмі модна Ходжу, броджу, да снленно плачу, кого люблю, не побачу. ГНП, 140; Гом. СІЛІКНУЦЬ (СИЛЕСКНУТЬ) зак. Скокнуць. Вол, як силикне - две вярсты! БС, III, 63; Балотня Раг. СІЛІЦА ж. Сіла. - Распусці долю па магму полю,... Сваю сіліцу ў маю аборыцу. ВП, VI, 132; Махнавічы Маз. СІЛКА ж. Ласк, да еіла. Сілачка - Да аддавай /мая мамка/ мяне ўзімку, Штоб сабрала сабе сілку на свёкраву дзесяцінку. ЖнП, 274; Кашэвічы Петр. СІЛЬНЕНЬКА прысл. Ласк, да сільна - Ганначка мала сенечкі мяла, Як галубачка гула. Венічкам махнецъ, цяжанька ўздыхнець, Сільненька заплача. ВП, III, 448; Нар. СІЛЬНЫ (СІЛНЫ) прым. 1. Моцны, дужы. А змей гэты быў сільны, з дзевяццю галовамі - самы сільны з усіх сваіх братоў. ЧК, 1(2), 37; Гадкое Чач. 2. Вялікі. Дак там лясы былі сілньія. ЛіП, 164; Бачсуны Раг. СІНІЛЕЧКА ж. Ласк, да сінька. - Трэце мылечка mo сінілечка. ВП (300), 237; Гом. С1НЯВЩА OłC. Сіняк. - Синяя синявица, гноявая гноявица, ня тут табе ходить, ня тут табе гулять. БС, V, 92; Кашалёва Раг. СІНЯГУБЫ прым. 3 сінімі губамі. A ў тым шынку мой нялюбы, мой нялюбы, Мой нялюбы - сінягубы. БФСЗ, 102; Гом