Адкуль узяўся сізы селязенька. ВП, 285; Гом. Селязенька касаты; Вуліца бурыцца, карагод валіцца - Селязенька касаты, бел малойчык кудравы! HT, 124; Юравічы Гом. Серы селязенька: Адкуль ŭ узяўся серы селязенька, Oŭ, лёлі, ойлёлі, серы селязенька. БФСЗ, 88; Берлаж Светя. Сівы, белы селязеньчык/ - Сівы, белы селязеньчыку, Ці быў ты на Дунайчыку, Ці бачыў ты сваю качачку? ПВ, (33), 63; Скрыгалаў Маз. СЕНАЧЫ прысл. Сёння ноччу. /Хлопец хазяіну/: Сеначы мачыха хацела щбе ў пасцелі зарэзацъ. ЧК, II (133), 544; Беліца Гом. Мы /браты/ яму /бацьку/ кожам, гит о сеначы радзілася ў яго дачка, а ў нас сястра. ЛІП (191), 164; Кунтараўка Раг. СЕНЕЙКІ (СЕНЕЧКІ) мн. Ласк, да сенцы. - У сенейкі ўзышла - сенцы заззялі. ЗП (384), 258; Антопаль Рэч. - А ў сеначках голубок гудзе, У святолачку галасок ідзе. ВП., V, 375; Дварэц Раг. СЕНІЧНЫ прым. да сенцы. Ой, спасіба, мой татачка, нагуляла, На сеначным парожаньку настояла. ВП, III, 449; Гом. СЕНЦА н. Ласк. да сена. — А мурожку шапка — дзесятка, А сенца жмачок - трэцячок. ПВ (526), 186; Рамязы Ельск. Ох, ідзіце, дружачкі, дадому Да мяшайце свінням палову. Палоўкі жменька - копейка, А сонца жмачок - пятачок. БФСЗ, 193; Раманаўка Гом. СЕНЬКІ (СЕНЯЧКІ) мн. Ласк, да сені. - А шчэ наранней Сымонка ўстаў, Па сеньках хадзіў, звоночкам званіў. ЗП, 328; Ляскавічы Петр. - За сеньмі, За сенячкамі Развіталася Надзечка 3 таварышамі. БФСЗ, 152; Гом. СЕРАДЗЩЬ незак. Пасціць у сераду. Няхай тэй серадзіць, хто на неба глядзіць. ПіП, II, 169; Рэч. СЕРАДОЛЬНІ (СЕРЕДОЛЬНІ, СЕРАДОЛЬНЫ) прым. Сярэдні (па ўзросту). Што в том жите перепелица вывела детей, Старшія, большія, прочь полетели, Середольнія засіротели. ООМГ, I, 527; Гом. - Старту дочку зверы з 'елі, Серадольша патанула. АКБМ ГДУ; Тонеж Лельч. СЕРБІЯНАЧКА ж. 1. Ласк, танцорка. Сербіяначку сваю Рабіць не застаўлю, Сама ў печы запалю, Самавар пастаўлю. АКБМ ГДУ; Халоднікі Калінк