лета адмыкацъ, Штоб нам, дзеўкам, цёпла гуляць. ПК, 97; Гом. АДНАКА прысл. Аднолькава Пяць пальцау наруцэ а кожны баліць аднака. ПП, II, 114; Рэч. Жыве кот i сабака, ды толькі жытка не аднака: кот на пячы, сабака над дзвярыма. ПП, II, 157; Браг. АДНАЧА1 злучн. 1. Супраціўны. Але, толькі Можа там место тыя да мяне отдадуць, аднача я бацъку усердила! БС, III, 152; Гарадзец Раг. Усе быццам-то адурнелі i стаяць белыя, белыя як крэйда, мо б яны i доўга так стаялі, аднача старты сын i кажа: — Лайду я шукаць Палаіюі ЧК, I (22), 229; Петр. 2. Пабочн. Тым не менш, усё-такі. /Жана да Няшчаснага Егара/: «Ну, аднача, малісь богу, лажысь спацъ - вутрам будзе мудраней вечара. ЧК, II (134); Перарост Гом. АДНАЧА2 прысл. Аднойчы. Ну, аднача яму /странніку/ бог паказаў быць царам! ЧК, II, (134); Перарост Гом. АДНЫЙ займ. Якійсьці, нейкі. Быў сабе адный купец. БКЭ, 106; Юравічы Рэч. Узяў /Няшчасны Егар/ да адные дзевушкі плаще схаваў i сам скрыўся. ЧК, II (1), 24; Шэрахаўская Буда Раг. АДОШШЧА (ОДОНИШЕ) н. Адонак. И цяпер, дурак, став свое копы к одонишу цягацъ на своих плячах. БС, III, 228; Нісімкавічы Раг. АДПАДАЦЬ незак. Прападаць, знікаць. Без Господа Бога всё нічого нема, багацтво адпадае. БКЭ, 65; Камаравічы Маз. АДПАРАВАЦЬ незак. Адпорваць....а ты ж /Міхей/ не спаў, як я /Марцін/ адпараваў падошвы! СБК (27), 69; Шэрахаўская Буда Раг. АДШСУВАЦЬ (АДШСЫВАЦЬ) незак. 1. Адпісваць, даваць пісьмовы атказ. Той муж перэчытаў, падумаў дай адпісуе: БКЭ, 157; Вадовічы Рэч. 2. Уст. Разлучаць. Садзілася Хадосечка на пасад, Пад акенечкам ды янгелы стаяць, Дый адпісываюць Хадосечку ад таткі, Дый прьіпісываюць к молодому Івану. ВП, III, 59-60; Петр. АДПРАВА (АТПРАВА) ж., перан. 0 Даваць адправу спраўляць дакоскі. Цыган i кажа: Ну, бацюшка, ужо траву пакасілі, давай атправу. ЖАГ, 82; Гом