Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

Адмовіць. /Бацъка/: - Не кажы, сынку, нічога, Ёсцъ сванечкі для тога. Ом, адкажуць, адгаворацъ За цябе маладога. ВП, (466), 216; Ліпляны Лельч. АДКАЗАЦЬ2 (КАЗАЦІ) зак. Перадаць, распаўсюдзіць. А мае ты дзіцятка, Лепей табе ето коп даці, Чым цябе развянчаці, Ручкі твае развязаці, Слоўца тваё адказаці. ВП, III, 379; Дворышча Хойн. АДКАСЩЬ зак. Адрэзаць. Ён /Булат/ сваёй броняй шатнуў направа-налева, усім /солдатам/ галавы адкасіў. ЧК, 1 (45), 359; Купрэеўка Гом. АДКАСНПС м. Зёлкі. Маладая на працягу ўсяго вяселля павінна мець пры сабе зелле — адкаснік i вядун, хшпоб ніхто не прыстаў. B, 400; Дарашэвічы Петр. АДКРАМЯНЕЦЬ зак. Памякчэць, адтаяць. Дзіця маё маладое, Пералятуй хаця лецечка, Перазімуй хаця зімачку, Тут горы да паніжаюць, Калодзезі да пабліжаюць, Тут зямля ŭ адкрамянее, Сям 'я паспакайнее, I суседзі павесялеюць. ВП, VI, 228-229; Азяраны Жытк. АДЛІЧЫЦЦА зак. Вызначыцца, вылучыцца. /Варожка да князя/: Дак калі вам не пападзе купіць яе /пташку/, дак ніколі не ўбачыце, затым шчо адлічыцца ад усіх пціц тым, шчо прыгажэйяе не будзе пціцы. ЧК, II (37), 215; Васільеўка Гом. АДЛОМІЦЬ (АТЛОМІЦЬ) зак. Адламаць. Скінулася она /сьвіня/ паненкой, да атломіла жэрдзіну. БКЭ, 77; Камаровічы Маз. АДМАГАЦЦА (ОТМОГАТЦА) незак. Адгаворвацца, адмаўляцца. Ён отмогавсь, отмогавсь, кожа: я боюсь, яны устанути. БС, IV, 27; Перарост Гом. АДМАНІЦЬ зак Адлучыць. Гыя баранкі-падманкі Адманюцъ цябе /Ганулька/ ад мамкі, Прыманюць цябе к свёкарку, Шчэ ŭ к молодому Лёшанъку. ВП, IV (971), 323; Асмаловічы Par. АДМЕТА (АТМЕТА) ж. Адрознівальная рыса. Якая прыкмета, такая атмета. АКБМ ГДУ; Суткоў Лоеўск. АДМЫКАЦЬ незак 0 Адмыкаць падол - замуж браць. Калі дачка лажыцца, то маціу каб дачка не бачыла, замыкала яе: - Хто суджан, хто рождзен, Прыдзі к маёй дачцэ падол адмыкаць. АКМЛ ГДУ; Катара Раг. О Цёплае лета адмыкаць - набліжаць. Вылеціце, дзве гусачкі, Вынесіце два ключыкі: будзем зіму замыкаць, Цёплае