КАПЦІЦЬ незак. 0 Капціць неба - жыць без мэты, без справы. Абібокам жыць - толькі неба капціць. ПП, II, 268; Добр. КАПЫЛЛЕ (КАПЫЛЬЛЕ) н. зб. 0 3 капылля вон паваліцца. Emo такая хвороба, што вяликому кости mpe, ломая, а малому — кричитъ дужо, и с копыльля вон. БС, V, 20; Кашалёва Раг. КАПЫР м. Мужык. [Цар]: Прыбяры ета цела... [Яўрэй]: Сто ето кастыр? [Дзед]: Капыр. НТ, 403; Беліца. Параўн. касыр. КАПЫЦЕЙКА н. Памянш. да капыт, капыток. Мора пераскочыцъ /конь/ - копытца не замочыцъ, Hi капыцейка, ні сядзёлачка,... ЗГТ, 289; Дзякавічы Маз. Параўн. капыцечка, капыцічак. КАПЫЦЕЧКА н. Тое, што капыцейка. Чый-то конь, ой, чый-то конь за горы й убягае? Капыцечкам камяня разбівае. ВП, IV, 133; Красноўка Нар. КАПЫЩЧАК м. Тое, што капыцейка. Як пайгила каза На капыцічках, На залоценькіх. ЗП, 417; Жгунь Добр. Параўн. капыцечка. КАПЫЦЦЕ н з б. Капыты. Ляціць да яго Ивана/ конь з экіпажам, з наздзёр полымя ідзе, а з-пад капыцця іскры ідуць. ЧК, I, 66; Рудня Нісімкавіцкая Чач.; Як ударыу конь капыццям аб высок цяром, аб высок цяром. ВП, IV, 70; Казацкія Балсуны Ветк. КАПЯЛЮШШК (КАПЕЛЮШШК) м., зб. Лісце гарлачыка. Як уполету, то i ў далінах хаваліся /людзі/, дзе капелюшніку богата. ЛП, 232; Пагост Жытк. КАПЯЛЮШЫНА (КАПЕЛЮШЫНА) ж. Ліст гарлачыка, Залезе чалавек у даліну, галаву з вады высуне, иипоб дыхаць можно было, а голову не бачноу бо капелюшына зверху прыкрывае. ЛП, 232; Пагост Жытк. КАРАВ м. Човен, лодка. Ён /Няшчасны Егор/узяў, секануў у дуба тапаром, малатком ударыў - здзелаўся караб i плыве па вадзе! ЧК, II, 33; Шэрахаўская Буда Раг. КАРАБЕЛЫСА м. Люлька. Ой, да й у новым карабельку Спаці палажылі. БФСЗ, 234; Славінск Петр. КАРАБЕЦ (КОРОБЕЦ) м. Кораб (пасудзіна/ Была у их курка-рабушка; нанясла яец повян коробец. БС, III