ЗНАТЦА пабочн. Значыцца. Hy, цяпер яўрэй той даждаўся, знатца, вяснаўжо. ЛП (138), 121; Меркулавічы Раг. ЗНАЦЦА незак. 1. Добра ведаць. Тыя словы павек не баюся, Не нагаваруся, з кім люблюся, 3 кім я знаюсь, пайду павянчаюсь. ВТП (34), 74; Залессе Чач. 2. Пабочн. Toe, што знаць. Тады сабака стаў угору глядзець i ўніз падацъ, знаць богу маліўсь - чалавек жа быў. ЧК, II (37), 210; Васільеўка Гом. ЗНАЦЬ (ЗНАЦІ) пабочн. Відаць. - Зачым, дзеўка, хата не бела? - Знаці, дубовая. ЖнП (145), 255; Бабчын Хойн. Параўн. знацца ў 2 знач. ЗНАЧНЫ прым. Знатны, вядомы, слаўны. За вя-лікую работу, Шчырую, выдатную, выбіраюць дэпутаткай Ды дзяўчыну значную. ПСЧ, 443; Азершчына Рэч. - Oŭ, якое ŭ ваша дзіцятка, якое? - Наша ŭ дзіцятка між вашымі значнае. ВП, VI, 263; Дзякавічы Жытк. ЗНАЧОЧАК м., перан. Ласк. Прадмет. /Казачэнька/: Вот то, мамка, персщнёчак, Тваёй нявехны значочак. ВП, III. 352; Гом. /Хлопчык/: — Вот табе, мамачка, значочак, Мае дзевачкі персщнечак. ВП, III, 402; Барталамееўка Ветк. ЗНАШНЫ прым. Зношаны. А ножкі i цяпер на ім знашны. ЛП (612), 354; Гом. ЗНЕЖЫЦЬ зак. Выпесціць. - Знежыла мяне /Тащянку/ мату лъка, Як вішаньку ў саду, Як пчолку ў мяду. ВП, III, 439; Гом. ЗНЯБЫЦЦА зак. Змарыцца, змучыцца. Каб за добрым мужам, Дык я б нажылася, За табою, шэльма, Дык я знебылася. ЖнП, (207), 302; Дабраволынча Жлоб. ЗНЯЛЮБЩЬ зак. Стаць нялюбай. Усей сям 7 апастылееш, Iмужу знялюбееш. АКБМ ГДУ; Забалацце Акц. ЗНЯЦЬ (ЗНЯЦІ) зак. Асадзіць (сілай). /Васілька/: — Кролю, кролю, бацъка мой, Мне гэтага войска не зняці. ВП, I (573), 256; Дворышча Жлоб. ЗОБАЛАКА н. Воблака. Тэй /арол/ i падняўся ўгару над зобалакі. ЧК, 1,247; Меркулавічы Par. ЗОВІЦА ж. Залоўка. По праву бочок Іванко, А по леву зовіцы. АКБМ ГДУ; Тонеж Лельч. ЗОДНА прысл. Знізу. Ой, чарачка, чарачка, Якая ты добра, Якая ты зверху, Такая ты зодна. ПВ, (746), 236; Тураў Жытк