Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

Ой, на хаце зелле, А ў хаце вяселле, На дварэ баяры, Як мак зацвітаюць. ВП, IV, 100; Барбароў Маз. 2. Зёлкі, лекі. Хадзіла маладзіца i ў прошчу,.. давала гаспадару зелляў піць. СБК, (87), 193; Лучыцы Маз. Юда Мар'ячцы говора: — Ты вазьмі да быццам-то i захварэй. I пасылай Іваньку, гитоб ён табе прыносіў розных зелляў! ЧК, II (26), 160; ПераростГом. 3. Прыправа. Цяпер, сеў Іванька абедацъ, а яна /мачыха/ i кажа: ~ Вот! Забыла табе даць піражка з разнымі зеллямі! ЧК, I (61), 471; Гарадзец Раг. ЗЕЛЯНЕЦЩЦА (ЗЕЛЯНЕЦІСЯ) незак. Зеляніцца. Ёсць кому па-шумеціся, А некому зелянеціся. ВП, III, 143; Яланы Светл. ЗЕЛЯНЁШАНЬКІ прым. Зеляненькі. 3 макушкі яварок зелянёшанек, Пасярод яварок бялёсянек. БФСЗ, 237; Вялікія Стралкі Раг. ЗЕМЯЦ м. Пчаляр. Дак раз один земяц, Мартын-богатый, потов у лес пчол своих проведать. БС, III, 48; Гом. ЗЕРНУЦЬ зак. Зірнуць. Змей зернуў на Андрушка. БКЭ, 90; Юравічы Рэч. З'ЕХАЦЬ зак., перан. Збяднець. Дак што ж ты думает: за паўгода з 'ехаў богач так, што i кошкі ў дварэ не осталась. ЧК, II (107), 458; Краснабудкі Гом. ЗЗЯБЩЬ зак. Замарозіць. Ён ня борджы на ходу, Ззябив жонку на ляду. ППБК, 41; Маз. ззяць незак. 1. Блішчыць. А на бітым шляшочку Там Іванька конём едзе, На коніку сядло ззяе. ЖП, 245; Салтаноў Рэч. 2. Звесці. - Не я /Іванька/ Тацюшку празводзіў, Ззяла Тацю цёмная ножка. ЖП, 245; Салтаноў Рэч. ЗІМОУЛЯ ж. Зімоўка. Ой, дай сена, хоцъ саломы, Беру волы на зімоўлю. БФСЗ, 307; Канатоп Нар. 3IP выкл. Зірк. Вот Мар 'ячка згр назад, а Юда ўжэ ля іх /дзяцей/. ЧК, II (26), 158; Перарост Гом. А Іван Іванавіч прашнуўся. Зір: Булат - добры моладзец хацеў страбіць нас! ЧК, I (45), 363; Купрэеўка Гом. А лісаўбегла, да зір - аж кот у хаце. КСЗ, 48; Лоеўск. ЗІРАЦЬ незак Зіркаць. Блізка відаць (зіраць), ды далёка дыбаць. ПП, I, 280; Капатк