Так страшна было, што зубамі званіла. У дарозе з Гродна ў Ваўк. Сядзіць баба пад кустом, звонячы зубамі. Сак. п., Мінк. (М. Фед., ЛБ, 1).Барабаніць (па жолабе, яслях), шукаючы ежы (пра каня).  2. Ой, Яначка, я ж і забылася, што каняка ў хлеве зубамі звоніць. Няхай бы звадзіў яе на начлег. Сл. п., Чудз. (А. Сержп., КАБСП).З адцен. грэбл., пагардл. Многа гаварыць пра пустое, пустазвоніць.  ЗВАНІЦЬ ЯЗЫКАМІ. ПАЗВАНІЦЬ ЯЗЫКАМІ. Як я і помню, бывала нашы мяшчане, як прыйдзе нядзеля, збяруцца ў доўгіх кажухах на базары і дзень звоняць языкамі. Гл. — А чаго я баяцьмуся? Пазвоняць языкамі і сціхнуць. — Звонячы, нешта вызваняць. Гл. р., Баян. Пайшлі дахаты! Чаго тут языкамі званіць? Малад. р., Кр.каго. ЗВЕСЦІ З РОЗУМУ каго. Даводзіць каго да вар'яцтва, да страты здольнасці цвяроза ўспрымаць, ацэньваць.  ЗВОДЗІЦЬ З РОЗУМУ Такім вучэннем ты сам сябе звядзеш з розуму; вучышся, што і сам з свае вучобы рады не будзеш. Гл. р., Кл. Як будзе так, дык гарэлка з розуму яго звядзе. Пух. р., Бал. Зачароўваць, паланіць. Вас вечарынкі і моды з розуму зводзяць. Мядз. р., Нар. Мяне маладу, як ягаду, з розуму зводзіш. (П. Шэйн, БНП, 1962).ЗВЕКАВАЦЬ ВЕК. З ВЕК ВЯКОЎ. З ВЯКОЎ ВЕЧНЫХ. Такая ў нас з век вякоў установа. Сак. п., з-пад Сух. (М. Фед., ЛБ, ІІІ, 2). От нашто, — каля Міжавіч у лесе ест [ёсць] пчолы, яны ўжо там з вякоў вечных сядзяць у зямлі, але абы падышоў, так і тнуць. Ваўк. п., Кук. (М. Фед., ЛБ, 1). Нёман з вякоў вечных быў чысценькі — як з расы. Гродна.Гл. ГАЛАВУ ЗВЕСІЦЬ (павесіць). Гл.  ЗВЕСІЦЬ ГАЛАВУ. ЗВЕСЦІ ВОЧЫ.ВОЧЫ ЗВЕСЦІ. каго. Гл. ЗВОДЗІЦЬ З РОЗУМУ каго.каго. Гл. СА СВЕТУ ЗБАВІЦЬ (збыць) каго.З ВЕТРУ ВЯРОЎКУ (вяроўкі) ВІЦЬ. З ВЕТРУ ВЯРОЎКУ (вяроўкі) ЗВІЦЬ. Погаласку пусцяць, з ветру вяроўку саўюць. Карэл. р., Лукі (Матэр. для сл.). Гэтая ваша ўмее з ветру вяроўкі віць, — нагаворыць, чаго ніколі не было. Карэл. р., Тур. Яны аднакавыя [аднолькавыя], сабраліся ўдзвюх, то з ветру вяроўкі віцьмуць. Люб.ЕЛКУ. Гл. ВІЦЬ ЕЛКУ.Марнаваць час.  ЗВІЦЬ ЗВОДЗІЦЬ (церці) ДНІ (дзянькі). То адно — няўдача, то другое паднясе, — толькі дні трэш. Столькі дзянькоў сцерлі! Гл. р., Весн. Не той п'яніца, што дзень п'е, а той п'яніца, што дні трэ. Гом. п., Дзятл. вол. (З. Радч., ГНП). Дні сцёр, лапці здзёр — і не паспавядаўся! Карэл. р., Лукі. Ты з мацыклетам [матацыклам] толькі дні зводзіш. Дзе б зрабіў што, а ты ўсё то збіраеш, то разбіраеш. Гл. р., Сымон. Каб ты не зводзіў дзянькоў..., то зрабіў бы пограб, абгарадзіліся б, як усе людзі. Гл