дык ён і ногі выпруціў. Сл. п., Вял. Рож. (А. Сержп., СРБП). Што ж яе на лячэбніцу? Яна ўжо ногі выпруціла. Гл. Баюся, што скора і сама ногі выцягну. Бял. р., Кл. Параўн. (у руск.): ноги протянуть. НОГІ ВЫЦЯГНУЦЬ. Гл. НОГІ ВЫПРУЦІЦЬ (выцягнуць). НОГІ ПАПРАСАТЦЬ. Гл. ПАПРАСТАЦЬ НОГІ. НОГІ СТУПАЦЬ (стаптаць). Знясіліцца, доўга працуючы на нагах, многа ходзячы. Мае дачушкі, я ўжо і зубы з'еў і ногі сту*паў, ходзячы за статкам. Паст. р., Воцк. (Хрэстам.). Пахадзіўшы гэтулькі (пачуй, дзе толькі ні былі яны!), дык і ногі стопчаш без пары. Малад. р., Улан. НОГ НЕ ПАЦЯГНУЦЬ. Вялікая стомленасць, знясіленасць. Сеў ён, праехаў трохі, а конь той і ног не пацягне. Гом. п., Бел. (Е. Рам., БС, ІV). Так пазморваліся, так выбіліся з сілы, што ног не пацягнуць, здаецца, не свае ногі. Мой вацеты [вось гэты] і ног не пацягне. Гл. р., Кл. Хай іх няхай з тымі арахамі. За дзень змучылася, дальбог не пацягну ног. Тамсама. НОСАМ ВЕТРЫЦЬ. Гл. ВЕТРЫЦЬ НОСАМ. НОСАМ ЗААРАЦЬ. Паляцець, па*даючы ад удару, штуршка ці зачапіўшыся за штосьці. Адлезь, а то носам заарэш! Мін. р., Круп. Напіўшыся, прычапіўся, што той узяў ды грабануў, што аж носам заараў. Мін. р., Куты*. Пабягу, думаю, простаю дарогаю, І пабегла… Мо' пяць разоў на тваёй простай дарозе носам заарала. Карэння, галля там!.. Называецца, спраста*ла дарогу. Гл. р., Кл. Глядзі ў мяне! Ато заарэш носам. Тамсама. НОСАМ КЛЯВАЦЬ. Гл. КЛЯВАЦЬ НОСАМ. НОСАМ КРУЦІЦЬ. З адцен. дакору, асудж. 1. Не пагаджацца, выказваць нязгоду, але не выяўна, не аргументуючы нязгоды. Так з ім і сыдзешся! ён, хоць я*к яму, то носам круціць будзе. Бешанк. Даю дваццаць рублёў, а ён яшчэ тут носам круціць. Мала? Дык і гэтага не будзе. Уш. 2. Доўга, прыдзірліва выбіраць, перабіраць. Мар'я круціла-круціла носам, а цяпер ніхто і не сватае, а ладная [прыгожая, прыстойная] дзеўка. Уш. р., Арэх. (Лінг. зб.). Перакідае хлопцамі сюды-туды, носам круціць, а нічога завіднага, — так сабе. Бяры што даюць, а носам не круці. Смал. р., Пятр. (Тамсама). НОСАМ ПАВЕТРЫЦЬ. Гл. ПАВЕТРЫЦЬ НОСАМ. НОС ВЫСОКА НЕСЦІ. Быць ганарыстым, зазнавацца; задзіраць нос. — З вамі проста гаварыць, усё і ведаеце пра нашае жыццё. А другі ж з горада — не пагаворыш! Тут родзіцца, вырасце, а прыедзе, дык ужо высока нос нясе дый гаварыць па- нашаму не хоча. — А чаго там нос высока несці? У дарозе з Карэл. на Навагр. Адзін выб'ецца на чалавека, дык глядзіш і радуешся з яго, а другі — нос высока нясе. Асіп. р., Вер. Ой ты, мілы, не фарсі, высока носа не нясі. Карэл. р., Лукі (Матэр. для сл.). Параўн.: Хоць нічога не знойдзе, затое [але] хораша пройдзе! Сл. р., Цал