У частцы артыкулаў маюцца кароткія этымалагічныя меркаванні, звернута ўвага на "ўнутраную форму" асобных фразеалагізмаў. Іншы раз даведка пра ўзнікнене фразеалагізма адначасова з'яўляецца і тлумачэннем яго сэнсу. Да некаторых фразеалагізмаў змешчаны пад сігналам "параўнайце" фразеалагізмы рускай мовы. Адны з іх раўназначныя прыведзеным беларускім, другія зусім блізкія значэннем і афарбоўкай да беларускіх, трэція адрозніваюцца афарбоўкай, чацвёртыя — тымі вобразамі, якія пакладзены ў аснове беларускіх і рускіх фразеалагізмаў. Параўнанне беларускіх фразеалагізмаў з польскімі, украінскімі на гэты раз проста апушчана.   Пра падачу ілюстрацыйных прыкладаў Пры вывучэнні фанетыкі, марфалогіі, гаворак, зразумела, патрэбна дакладная перадача дыялектнай мовы, яе асаблівасцей. А ці абавязкова перадаваць усе дыялектныя асаблівасці ў фразеалагічным слоўніку — у яго ілюстрацыйных прыкладах? Тут, мабыць, трэба ўлічваць перш за ўсё, каму адрасуецца фразеалагічны слоўнік, каму ён прызначаецца. Калі толькі лінгвістам-дыялектолагам, толькі на навуковыя патрэбы, тады вымагаецца найбольш поўнае адлюстраванне ўсіх дыялектных, фанетычных і граматычных, асаблівасцей. А калі слоўнік народнай фразеалогіі адрасаваць не толькі лінгвісту, а і журналісту, пісьменніку, настаўніку, шырокаму чытачу, тады перадача дыялектных асаблівасцей наўрад ці абавязковая. Ці не падаваць тэксты, запісаныя ад сялян, з арфаграфічнаю аформленасцю? Каб чытач ішоў разам са мною ў гэтым разважанні, прапаную параўнаць тыя самыя тэксты, але аформленыя розна: у левым слупку запісы тэкстаў, што ўключаюць фразеалагізмы, досыць поўна адлюстроўваюць фанетычныя і граматычныя асаблівасці дыялектнай мовы; у правым слупку тыя самыя тэксты падаюцца арфаграфічна.   1. Му*ся, як сьвет сьветам, чалавека цягня туды, дзе на сьвет пашоў. Малад. р., ст. Дубр. 1. Мусіць [мабыць], як свет светам, чалавека цягне туды, дзе на свет пайшоў. 2. Малы*, а карузьлівы такі! Лe сьцімя, лe сьцімя, по*куль хто ю*шку спу*сьціць. Гл. р., пас. Я. Куп. 2. Малы, а карузлівы такі! Лезціме, лезціме, пакуль хто юшку спусціць. 3. Яны ўсё маёй дачу*сцы сэ*рца гнайі*лі, маё*й Рэ*няццы сэ*рцайка згнайі*лі. З прычытання. Дзярж. 3. Яны ўсё маёй дачушцы сэрца гнаілі, маёй Рэнечцы сэрцайка згнаілі. 4. Прышo ў Кандрат і пута*яцца: "Мо наву*чыце, пано*чку, як жыць бага*то — каб ма*ло рабі*ць і бага*то жыць. А то я вe к гару*ю і смаку* не чу*ю". Гл. р., Кл. 4. Прыйшоў Кандрат і пытаецца: "Мо' навучыце, паночку, як жыць багата — каб мала рабіць і багата жыць. А то я век гарую і смаку не чую".   У згаданых (левы слупок) урывачках выкарыстоўваецца спрошчаная сістэма запісвання, што не абцяжарвае разумення тэксту. І самі ўрывачкі-тэксты не рэзка адрозніваюцца ад літаратурнае мовы. Гэтыя запісы можна было б так і падаваць, не "падраўноўваючы" пад арфаграфію