цінства, з маленства' (Лях. МСНДМ, c. 124); змалку, змалёнства прысл. 'з малых гадоў' (Пух., Чэрв. Шатэрнік); змалі прысл. 'з маленства' (Верхнядзв. СПЗБ); змаля прысл. 'з дзяцінства' (Карэл. Сцяшковіч, 1972); змалянкосці прысл. 'з малых гадоў, з маленства, змалку' (Гродз. Цыхун). Параўн. польск. odmaleńkości 'з маленства, з малых гадоў'. ЗМАНКАМ прысл. Уводзячы ў зман каго-н., падманваючы каго-н. Кажа дзед: — прысядзем хіба? — Хлопчык згодзен, хлопчык рад, Хоцъ не любіць дзеда-грыба: Дзед залішне скупават, Толькі цешыць абяцанкай, А не справіць халата, I стары, а жыве зманкам, Дзед-шалыга, шалахта. Сымон-музыка. ЗМАННЫ прым. 1. Які тоіць у сабе зман, памылковае ўяўленне аб чым-н. Ноч так зманна, так варожа! Спатайку наскочыцъ можа Нехта страшны з свайго ложа... Сымон-музыка. 2. Які вабіць, зачароўвае, прыцягвае да сябе. Падхопяць мары-палятушкі, На крыллях зманных паімчаць, Каб нейкі новы сказ пачацъ I гэты сказ завщъ у стужкі. На шляхах волі. Гулi гарматы несціхана, Калі здалёк, калі золізка, I чыясь грозная рука Гразіла людзям постоянна, А гоман мараў, мілы, зманны, У светлых далечах блукаў. Там жа. ЗМАНУЦЬ зак. Падмануць, увесці ў зман. Але пан Богут далей сочыць, I раптам дрогнуў ён як ліст — Щ то зманулі яго вочы? Не, гэта ён, ён, камуніст! Рыбакова хата. Змануць зак. звесці' (Гродз. Сцяшковіч, 1983); схлусіць' (Віл., Лях., Смарт., Шчуч. СПЗБ); 'унадзіцца, узяць звычай, моду' (Гродз. Цыхун); змашць зак. салгаць' (Чэрв. Шатэрнік). ЗМЕРКАВАЦЦА зак. Дамовіцца. А хлопцы зрання рыхтавалісь, Па доброй згодзе змеркавалісь I самі зладзілі, вядома, Хто едзе з іх, хто будзе дома. Новая зямля. Параўн. польск. zmiarkowac siq 'дадумацца, дагадацца'. ЗМІЛАСЕРДЗІЦЦА зак. Змілавацца. [Марына да Богу та:] Дык зміласердцеся ж, паночку, зніміце з нас ярмо, ланцуг. Не множце, пане, валацуг 3 жабрачай торбай i кіёчкам. Рыбакова хата. ЗМГГРЭЖЫЦЬ зак. Знішчыць, змарнаваць. Час i хату i грушу змітрэжыў, А якія былі сапяжанкі! Падбярэж
Дадатковыя словы
зблізка, зманўць
11 👁