ЗАЦІШАК м. Ціхае, затуленае ад ветру месца. Белы пух атрэслі з шапак Хвойнікі, ляскі, A іх зацішкі, як запек, Туляць дол, пяскі. Чуваць вясна. Защ'шак м. 'месца каля будынкаў ці ў лесе, куды не даходзіць вецер' (Докш. МСНДМ, c. 71); зацишек м. 'утульнае, спакойнае месца' (Насовіч); зациш ж. 'месца, закрытае ад шуму, ветру' (Насовіч). ЗАЦЯТА-МАЎКЛІВЫ прым. Hасцярожана- маўклівы, затоена-маўклівы. Многа разоў бачыў ён [.Лабановіч\ гэтыя агні, i яны здаваліся яму нейкаю чароўнаю ўсмешкаю сярод зацята-маўклівай цемры i заўсёды былі прынадныя i любыя, як сімвалы вечнага жыцця. На ростанях. ЗАЦЯТА-НЕМЫ прым. Настойлівы, дзікі. Часцей, гучней равуць гарматы, Бой разгараецца зацяты, Дымяцца ўзгоркі i лагі, Дрыжацъ, калоцяцца паземы, Агні выбухваюцъ, i дым Кладзецца покрывам рудым. Усцяжны гуд, зацята-немы Пужае ціш пяшчотнай дрэмы I ломіць грукатам густым. На шляхах вол i. ЗАЧАПКА ж. Прычына, падстава; зачэпка. Невядомы крытык дае i яму зачажу паварушыцъ мазгамі, ці не молена скарыстаць гэта як сюжэт для камедыі, бо ў Амелькі да гэтага часу справа з сюжэтам яшчэ не вырашана. Драматург i лірычны паэт. Зачапка ж. прычына' (Кобр. Нар. леке., с. 93), зачэпка ж. 'прычэпка, прыдзірка' (Карэл. Сцяшковіч, 1972); зачедка ж. прыдзірка' (Насовіч). ЗАЧАСАЦЦА зак. Пранікнуць, прабрацца куды-н., не маючы на гэта ніякіх падстаў. У садок зайшоў [Міхал] i пчол паслухаў, А ў сенях стаў сабаку перыць, Што ўночы кепска дом пільнуе, Што мала брэша, кепска чуе, Зайцоў не гоніць i не ловіць, А толькі знае i наровіць, Каб як у хату зачасаща. Новая зямля. На гэтым здымку фігуруеш i ты [Глебка]. Я паглядзеў на твае багатырскія вусы.. I ведает, што прыйшло мне ў галаву? Каб да тваіх вусоў дарабіць бараду, якую насіў Мікалай II, дык можна было падумацъ, што ў беларускую пісьменніцкую грамадскасцъ зачасаўся Мікалай. 3 пісьма. ЗАЧЫЧЫКАЦЬ зак. Пачаць утвараць гукі, якія ўласцівы для сарокі. Сарока, зразумеўшы думкі лазовых кустоў
Дадатковыя словы
зацйш, зацйшек, защшак
17 👁