віч); дранкулька ж. 'кулька, глётка, буйны шрот' (Чэрык. Бялькевіч). Параўн. польск. grankulka 'буйная шраціна'. ГРАЦКОЎЕ н. Сцяблы грэчкі. I шэпчуцъ гаротна сцяблінкі [грэчкі] пустыя: «А дзе ж яны, дзе яны, лодары тыя?.. Калгаснікі скаргі грацкоўя не чуюцъ, Сядзяць на дарогах, стаяцъ —- «галасуюцъ»! Ад стал ы калгас. Грацкоуе н. 'поле, дзе расла грэчка' (Лях., Навагр., Чэрв. СПЗБ; Гл. Янкоўскі, 1960); 'салома грэчкі' (Гродз. Цыхун; Ваўк., Іўеў. Сцяшковіч, 1983; Віл. Шаталава; Уздз. МСММГ, 1974); 'змалочаныя грэцкія сцяблы', 'поле, дзе расла грэчка' (Чэрв. Шатэрнік); грацкоўя н. 'грэцкая салома' (Бых. Жыв. нар. сл., c. 89); 'поле, дзе расла грэчка', 'грэчневая салома' (Віл. Жыв. сл., с. 93); грацкоўё н. 'поле, з якога сабралі грэчку' (Стаўб. Нар. сл., с. 149; 3 нар. сл., с. 77); 'грэчневая салома', 'месца, дзе расла грэчка' (Карэл. 3 нар. сл., с. 88). ГРОЗНАЛЩЫ прым. Які мае грозны выгляд. Вобразн. Ідзе хмара. Бліскавіцы Палыхаюць i гарацъ. Сам пярун там грозналіцы Перайшоў зямлі граніцы I вядзе над ёю рацъ. Сымон-музыка. ГРОЗНАПАВАБНЫ прым. Які прыцягвае, вабіць сваім грозным выглядам. Бліскучы дзень, таемнае грукатанне надземных абшараў — гоман-воклік грознапавабных хмар, што шырокаю сцяною засланялі неба i выбухалі купчастымі клубкамi бела-ружовых воблакаў... На ростанях. ГРУДА ж. Награмаджэнне чаго-н., вялікая колькасць. Выплывав круг агністы 3 груды мутных хмар. На ўсходзе сонца. 3-за лесу чуцъ-чуць выразаюцца чорныя хмары няроўнымі грудамі рознай формы, з яркімі, як абцягнутымі залитою тасемкаю, краямі. Захад сонца. Груд м. куча', прысл. многа' (Бял. Яўсееў); 'груда, куча' (Краснап., Мсцісл. Бялькевіч). ГРУДАВЫ прым. Сухадольны. Але ўжо за лозамі балотца канчаецца, пачынаецца тупкая лагчына, / расце на ёй грудавая трава. Хатка над балотцам. Грудовый прым. 'з высокага месца' (Брэсц. ДСБ). ГРУЗКА прысл. 3 вялікай сілай, напорыста. А нарэище, на закуску, Усіх злаяўшы па-руску, Выступай ён [генерал] з