чыну дрэнных паводзін'; літ. pluindra 'пра неахайнага чалавека'; ням. plunderig абадраны'. шляк м. Паласа па краі чаго-н. Над саменъкаю водою цягнуўся прыгожы шляк сакаўной зеляніны. Што яны страцілі. Зялёнымі шлякамі цягнецца шыракалісны aep.. На прасторах жыцця. Шлякъ м. 'шляк, пруг' (Насовіч); шляг, шляк м. 'край хусткі з узорам' (Валож. МСММГ, 1970); шляг м. 'беражок, аблямоўка ў тканіне, хустцы' (Гродз. Цыхун); 'беражок, шляк' (Навагр. Сцяшковіч, 1972). Параўн. польск. szlak 'аблямоўка, паласа'. ШЛЯХОЦКІ прьш. Які мае адносіны да шляхты, належыць ёй. У гэтых Акінчыцах, невялічкім шляхоцкім защепку, i радзіўся я ў 1882 г.. 3 пісьма. Шляхоцкі прым. 'які належыць шляхце; шляхецкі' (Насовіч). ШМАТСТАЙНАСЦЬ ж. Разнастайнасць. Бо не толькі працамі аўтараў гэтых паэм — А. Куляшова, M. Танка, 77. Броўкі — вычэрпваецца ўся шматстайнасць беларускай савецкай паэзіі. Аб літаратурнай працы. шмок м. Крывасмок; блазнюк. — Hy, выбачайце, — нарэшце гаварыў ён [ляснічы], — у вас там гэтыя шмокі шыі ломяць, а я вас затрымліваю. На ростанях. Шмок м. абразл. крывасмок' (Іўеў. СПЗБ). ШОЛАМ м. Звонкі гоман, шум, крык. Быў позны час, як щётку» Хруму 3 вясёлым шоламам i ў тлуму Лясная стража пакідала. Новая зямля. Шолам м. 'шорах, шоргат; шастанне, шамаценне' (Гродз. Цыхун); шалом' (Драг. 3 нар. сл., с. 153); шум' (Капыл. Жыв. сл., с. 177). ШПАКОЎНІЦА ж. Шпакоўня. Міхась i Міша збівалі шпакоўніцу. Міхась лазіў на дрэва прымацаваць шпакоўніцу. Гаворыць Клязьма. Шпакоўніца ж. шпакоўня' (Чэрв. СПЗБ; Мсцісл. Юрчанка, 1966). ШПАРА ж. Шчыліна. Як прусакі ў шпарах, пячурах, Схаваўся ксёндз i поп-капрал. Да 10-й гадавіны БССР. Шпара ж. 'трэшчына, расколіна' (Гродз. Цыхун); шчыліна' (Камян. Жыв. нар. сл., c. 186); шпар м. 'шчыліна
9 👁