ж мерылась на мілі — Яны прыклыгалісь да мэты, Каб аглядзець куточак гэты. Новая зямля. ПРЫМЕЖЖА н. Граніца. Назаўсёды ў народнай памяці застанецца той час, калi халаднаватай вераснёвай раніцай упаў збуцвелы слуп на прымежжы i змучаны доўгаю няволяй беларускі селянін абняў дарагога свайго вызваліцеля, савецкага салдата. Уз'яднанне. ПРЫМЕТКА ж. Аўтарскае адступленне ад асноўнай сюжэтнай лініі; усгаўка. Закончыў VI раздзел. Прыйдзецца падчысціць яго. Думаю npa наступны VII. Змест яго выяўлен. Пачаў ca ўстаўкі — прыметкі: цяжкая зіма 1939—[19]40 гг. Вымерзшыя сады — бяда, павал людзей.. Кніга Ташкенцкага быція. ПРЫМЕЦЬ незак. Магчы, мець магчымасць. / між сабою няма згоды: Адны другіх бы тут наелi, Або ўтапілі б, каб прымелі. Новая зямля. Падшыбла злосцъ яго [дзядзъку\ такая, Што каб прымеу бы, ўзяў саломы Ды падпаліў бы ўсе харомы, Бо ўсе дарогі загрузілі I сеет яму тут зачынілі. Там жа. Прымёць зак. 'мець магчымасць' (Уздз. МСММГ, 1974); 'мець змогу, магчы' (Слон. Жыв. нар. сл., с. 129); примёць зак. 'магчы, мець сілу' (Насовіч). ПРЫМОЎКА ж. 1. Словы звароту да каго-н., якія папярэднічаюць размове. — Ну, еось i добра, мой еаспане. Хоцъ, праўда, еаспан мусіў сам Аддацъ мне першым прыеітанне, Ды грэх падзелім папалам. Такой лісліеаю прымоўкай Сустрэў пан Богут бабыля, Каб акруціць сеаёй еяроўкай, Дасціпным ходам круцяля. Рыбакова хата. 2. Прымаўка, прыказка. Ёсцъ у народзе сказ-прымоўка: «Дай божа ў добры час сказаць, А ў час нядобры памаўчаць», Дык еось i думай тут, галоўка. Там жа. Прымоўка ж. прымаўка' (Ганц., Глыб. СПЗБ); примовка ж. 'прыказка; дакор, упіканне' (Насовіч). ПРЫМУСА ж. Прымус, прымушэнне. Няма ні хітрыкаў, ні здрады, Hi гэтай фальшы, ні падкусы; Ідзе гаеорка без прымусы, Хеілінак першых палі путы, I душы насцеж разамкнуты. Новая зямля. ПРЫНАПРУДЗІЦЬ зак. 3 сілай напружыць. Плячук тут дзядзька прынапрудзіў, Крутнуўся моцна наеакола, Чуць