глыток, цмокнуў разы два губамі, лізнуў языком куточкі губ. На ростанях. Палыкнуць зак. глытнуць' (Астр. СПЗБ); гіраглынуць', 'крышку выпіць' (Стаўб. СЦБ; Стаўб. МСММГ, 1970). ПАЛЫПЧЫЗНА ж. Усё, што мела адносіны да панскай Полынчы. Даўно вядзецца, хоць i глуха, Ваша з пальшчызнаю ў сялян. Рыбакова хата. ПАЛЮДСКАВАЦЦА зак. Добра пажыць, не ведаючы турбот, клопатаў. Антось з Міхалам на сняданні Даюць adказы на пытанні I кандыдатаў разбіраюць, Адных пахваляць, тых палаюць. — Вось, каб Галонскі тут астаўся! За ім бы, брат, палюдскаеаўся: Такі прасцяк, ненадзіманы, Ляснічы вельмі б пажаданы. Новая зямля. Палюдскавацца зак. 'добра пажыць' (Гродз. Сцяшковіч, 1972). ПАЛЯНЕ мн., зб. Жыхары вёсак, размешчаных паблізу ад палёў. Сялян іншых вёсак, якія жылі больш пры палях, яны [жыхары вёскі Целыиына] называлi палянамі i гэтым самым як бы адрознівалі іх ад сябе, жыхароў лесу. На ростанях. Палявік м. 'жыхар сухота краю, мясцовасці' (Пух. Шатэрнік). ПАЛЯПЩЦА зак. 1. Учапіцца, ухапіцца за каго-, што-н. А пападзецца на дарозе жук або хрушч, палепяща яны [мурашкі] за яго / павалакуць яго да сваёй хаты. Мурашкі. 2. Прыліпнуць, моцна прыстаць. Прыйшоў званар папа ратавацъ i сам да яго прырос. — Чаго вы паляпіліся тут? — спытаў, прыйшоўшы, царкоўны стараста i хацеў памагчы. Але як дакрануўся да папа, дык i сам прырос. Дзіва. ПАЛЯЦКІ прым. Які мае адносіны да палякаў, Польшчы. [Талаш:] Як бачу, хлопча, ты дужа напуджаны... [Мартын Рылъ:] Ой, i не пытай, дзядзька! 3 паляцкай няволі, з палону вырваўся! Дрыгва. Паляцкі прым. польскі' (Стаўб. СЦБ). ПАМАДА ж. Калёсная мазь. Антось агледзеў тут прылады, Калёсам добра даў «памады», Гу стога дзёгцю i варволю.. Новая зямля. ПАМАЎЗОХА м. i ж. Шкоднік, свавольнік. Дзед ідзе, а цемнавата; Зірк — у грэчцы ходзіць штосъ. «Знаю нораў
6 👁