ПАДВОРАЦ м. Чалавек, які часова жыве ў каго-н. Хорошая дача на горцы, Тасцінны яе гаспадар, Прымі ж ад мяне, ад падворца, Няскладны мой верш гэты ў дар. Янку Купалу. ПАДЖЫЦЦА зак. Разжыцца на што-н.; стаць багацейшым. Приветна скрипнулi вароты, 3 вясёлым шумам расчыншсъ, У гумне мужчины прыпыншсь. Ўсяго паўнютка, хвала богу, — Збажынкі новой / мурогу.. — У нас сяголета — свяціся! — Так, дзякуй богу, паджыліся. Новая зямля. Паджыць зак. 'прыбыць, прыбавіцца (пра ваду)' (ТС). Параўн. укр. тдживатися, піджитыся 'прыдбаць што-н.; станавіцца багацейшым'. ПАДЗАЛЕЖНЫ м. Падуладны. «Іван» у камеры — бог i цар, для якіх падзалежныя павінны былі служыцъ верою i праўдаю / давацъ падаткі. Цені мінулага. ПАДЗЁННА приел. Штодзённа, кожны дзень. Запісаў падзённа не рабіў. На схіле дзён. ПАДЗЯЧАН прим. Удзячны. Алесъ падзячан доброй маме, Бо маці ў тон яму трапляе I на катоў віну ўскладае. Новая зямля. ПАДКРУЛЕК м., іран. Кандыдат у каралі, амаль кароль. Няхай чыніць гвалт нялюдскі Ваш «падкрулек», пан Пілсудскі, «Крулъ» мани i ашуканства. Панам. Параўн. польск. krol кароль'. ГТАДКУС м ПАДКУСА ж. Падкусванне. Нядзелъка, свята — людзі вольны, Свая ахвота, свой дазвол, На рынок едуць, хто ў касцёл, Як гэты Людвік багамолъны, А хто пагулъвае так дома; А ты, восъ, совайся, як бома, Ды бойся ліха i надкусу — Не ступіш кроку без примусу. Новая зямля. Няма ні хітрыкаў, ні здрады, Hi гэтай фальши, ні надкусы; Ідзе гаворка без примусы. Там жа. — Падаць мне Гэта! — Лось гукае: — Я разорву яго вантробы.. Падайце: вырву яму вусы За ўсе доносы, за надкусы! Там жа. Падкус м. перан. з'едлівае слова' (Дзятл. Сцяшковіч, 1983). ПАДЛОЎЧЫ м. Старты аб'ездчык; ляснічы. I дзядзька моцна абурыўся I разважаць яшчэ пусціўся: Ці быў бы грэх, ці грэх ні быў, Калі б падлоўчага забіў? Новая зямля. Падлоўчы м. уст. 'старты егер; чалавек, што кантралюе паляванне' (Стаўб. СЦБ). Параўн. польск. lowczy 'ляснічы