Начатая м. пачатак' (Мядз. СЦБ; Бар., Верхнядзв., Дзятл. СПЗБ). НАЧНІЦА ж. Здань. [Сымонка:] — Дзедку, глянь, а што бліскае Там, дзядок, каля крыніц? Блісь — / зараз жа знікае... Што за з 'явіна такая? Што за забаўкі начніц? Сымон-музыка. Начніцы мн. ' выдуман ыя, фантастычныя істоты, начныя ведзьмы' (Навагр. Сцяшковіч, 1972); 'начныя здані' (Лоеў. Янкова). Параўн. польск. nocnica 'начны матылёк'. НАЧЭННЕ н. Набор інструментаў для выканання якой-н. работы. Злезьце лепей, паны, з даху: Не збудуе панства «гмаху» Заржавелым тым начэннемі Панам. Начэня н. зб. 'сталярны інструмент' (Шчуч. 3 нар. сл., c. 46); начынне н. 'увесь інструмент, неабходны для работы' (Навагр. Сцяшковіч, 1972); інструмент' (Пруж. ДСБ); начынье н. 'начынне, набор прылад' (TC); начыньне н. зб. 'розны інструмент' (Чэрв. Шатэрнік); начыння, начыне, начынё, начэнё н. 'увесь посуд у хаце', Инструмент' (Воран., Зэльв., Карэл. СПЗБ); начьшё н. зб. (Навагр. Hap. словатв., c. 45); 'кавальскія прылады' (Нясв. Hap. словатв., c. 227). Параўн. польск. naczynie 'прылада, інструмент; посуд'. НАШАТЫРЮ мн. Ушчункі, напады крытыкаў. Ты [Змітрок Бядуля] не зважай, што часы крушаць, Згінаюць постаць нашу, стан I што «гуменца» на макушы, Як месяц свеціць праз туман, — Дарма: расці i ўглыб i ўшыркі, Bimaŭ свой дваццацъ тосты год I не зважай на «нашатыркі» — Валі з эпохаю ўпярод! Змітраку Бядулю. НАШМАРАВАЦЦА зак. Намазаць сабе губы, шчокі, бровы касметычнай фарбай; нафарбавацца. Нашмаруецца [Кацярына Паўлаўна], напусціць кудлы i думае, што яна немаведама што. Так i трэба ашуканцу. Нашмараваць зак. намазаць' (Ваўк. Сцяшковіч, 1972); нашмароваць зак. 'змазаць чым-н. тлустым' (Насовіч). НАШЫНСКІ прым. 1 Такі, як у нас. На наша шчасце, ужо з тыдзенъ, як у Ташкенце стаіць амалъ што нашынская пагода, няма гарачыні. 3 пісьма. 2. Які звязаны з намі, датычыцца нас. [Галута:] Уважны «госцъ» я го, шляхетны
9 👁