ПАРАБАК ПЕРШЫ ГОД КАЖА «ВАША», ДРУГІ ГОД - «НАША», А ТРЭЙЦІ ГОД КАЖА «МАЁ». Гаспадары лічаць: нельга доўга трымаць парабка, бо ён і не належачае яму палічыць сваім. А парабак са свайго боку высмейвае гаспадароў, як напрыклад: Федароўскі: Я м у т рэда т акога п арабка, к а б ні піў, ні е ў i гаўн ом сраў, а ён, к а б лы ко др а ў i грошы браў. ПАСІ, БОЖА, АСТАЛЫДО. Прымаўляе гаспадар, калі рэжа на мяса нейкую скаціну. ПАСЛАНЦА НЯ Б'ЮЦЬ, HI КАРАЮЦЬ. Гэтак прымаўляе свацця, калі прыходзіць да маладой пытацца, ці можна прыйсці да яе ў сваты. Пасланец — недатыкальная асоба. Насовіч: П асланца н і сцінаю ць, н і веш аю ць; Федароўскі: П асланца ні секуць, н і рубаю ц ь; П асланцам і во ўк ня т ы е (н і сыт ы). ПАСТАЎЛЁНА — БАСЛАЎЛЁНА. Гэткім жартам гаспадыня запрашае гасцей садзіцца за стол, калі пастаўлена на яго страва. Федароўскі: Ш то паст аўлено, т о благаслаўлёно. ПАСЬЛЯ КАШЫ НІМА ПАШЫ *. Добра пад'еўшы, цяжка працаваць. У звычаі беларусаў падаваць кашу апошняй стравай. Насовіч: П а каты нім а паш ы; П осле кашы не будзе паш ы; П осле кашы б 'ю ць у заш ы й. ПАСЬЛЯ СЬМЕРЦІ МНОЙ ХОЦЬ ПЛОТ ПАДАПРЫ *. Пасля таго, калі ўсё ёкончыцца, бескарысна дзейнічаць, абурацца або ўслаўляць, апраўдваць тое, чаго ўжо не вернет. Насовіч: П а м аёй съмерці ніхай т ут хоць выюцъ чэрці. ПАСБМЯЯЎСЯ ЛЫСЫ 3 ПЛЯШЫВАГА. Кажуць непахвальна таму, хто высьмейвае іншага, хоць і сам заслугоўвае такой жа насмешкі. Лепешаў: П асм яяўся ш алудзівы з (кал я) пляш ы вага; Насовіч: Н асм яяўся ш олудзівы пляш ы вам у; Грынолат: П асм яяўся лы сы з пляш ы вага. П АШАН ДАВАЛА, ЯК ЖЫДУ 3 ТАРЫ ЕДУЧЫ *. Калі нехта меў недаўгавечнае шчасце, якое хутка скончылася. 3 казк і: У жыда быў лянівы конь, што ніколі не бег. Але калі з тары напёр воз, дык конь пабег. Жыд усцешыўся, але радасць была нядоўгая, бо конь з возам і жыдам паляцелі ў канаву. ПАШКАДАВАЎ ВОЎК КАБЫЛУ, ПАКІНУЎ ХВОСТ ДЫ ГРЫВУ. Кажуць пра таго, хто толькі на словах шка