Klo Kie najiš strojić žyvoja kiepstva. Kiepska, Prs. Brydka, błaha, drenna. Kala Vitebska kiepska. (Fal. Pryk.) Kierchać, ~chaŭ. Dz. nz. abo — Krechać, ~chaŭ. Małoje dzicia nito płača, nito hołas padaje, što jeści choca. Таш u kałysca dzicia kierchaja. Kierpać, ~paŭ. Dz. nz. Kremzać, pisać. Bač i jina ŭžo piša. — At jakoja tam pisańnia, ali voś niejak užo sama kierpaju. Kieškacca, ~kaŭsia. Dz. nz. Varušycca, krucicca ŭ ciesnym miescy. čaho tut hetyja dzieci sabralisia dy kieškajucca. Kilčak, ~ka. Naz. Chvaroba jazyka ŭ statku, kali ŭ jazyku dzirka pravalvajecca, abo zusim jazyk adpadaje. Kab tabie kilčak na jazyk. (Fal. Klon.) Kilišak, ~ška. Naz. abo — Kielich, ~cha. Sudzina na nožcy, što pjuć vino ci harełku. Vypjinr z hora pa kilišku: lahčej budzia haravać. (J. Koł.) Kiłza, ~zy. Naz. Kali paviešanaja kałyska kosa kałyšacca. Na hetaj kałysca nia možna kałychacca, bo ŭ jej kiłza. Kiłzavać, ~vała. Dz. nz. Kosa kałychacca. Tata papraŭ nam kałysku, ato kiłzuja. Kimicca, ~kinaŭsia. Dz. z. 1) Kinuć siabie, skočyć. Lepi ŭ prołamku kinucca, jak navysalku jechać. 2) Pabiehcy. Chłopcy kinulisia dahaniać zładziejaŭ* Kfpiciń, ~pitnia. Naz. Naraś u sabaki na jazyee ad apioku. Hety sabaka chrypata breša zatoja, sto ŭ jaho kipiciń na jizyce. Kipić, ~peia. Naz. abo — Kapciŭr, ~ra. Paznohci ŭ źviaroŭ i ptušak. Zajic dastaŭsia ŭ kipci savie. Kiraŭničy, ~čaha. Naz. Asoba, što kiruje rabotaj ci hramadoj. Chto-ž u vas byŭ kiraŭničym, kali vy hramadoj u sad łazili? Kiravacca, ~vaŭsia. Dz. nz. Trymacca kirunku. Ja ŭžo kirujusia na pola. Kirmaš, ~šu. Naz. Zboryšča dla handlu. Tata pašoŭ na kirmas kuplać karovu. Kirmašovyja zŭby. (Vul.) Piarednija zuby. Kutnija zuby vysypalisia, a zastalisia tolki kirmašovyja Kirzać, ~zaŭ. Dz. nz. Niaŭdała ci niaŭmieła plaści łapci ci kašali. Ja ŭžo sam łapci kirzaju. Kisnuć I, ~naŭ, kis. Dz. nz. Rabicca kisłym. Nakryj dziažu, kab chleb kis. Kisnuć II, kis, ~naŭ. Dz. nz. Bieśsiabie, biazupynku śmiajacca. Kali Paŭluk staŭ chvalicca, jak jamu p— dziłasia ŭ varyjackim domia,ў dyk my kiśli ad śmiechu. Kiśla, ~ ll Naz. Čyrvonaja vada, dzie buraki kiśli. Haspadynia varyła poliŭku z bura čn a j kiśli. Kiślacina, ~ny. Naz. Kisłaja tuchłaja hnil. Tut śmiardzić kiślacinaj. Kiślak, ~ka. Naz. Kisłaja, niaśpiełaja sadavina. Nia jeścia, dzieci, hetych kiślakoŭ, ato pośla chleba nia ŭkusicia. Kiślinia, ~ш. Naz. Kvasnaść. U hetaj poliŭca nia čuć mjakaj kiśiini. Kišeć, ~šeŭ. Dz. nz. Šum ad ruchu žyvych jistot. U hetym sala červi kišać. Kit, ~tu. Naz. Maź, što abmazavać škło ŭ voknach. U hetym aknie kit asypaŭsia. Kita, ~ty. Naz. Kali viazać zžaty bob, hrečku pasolu, dyk zavuć nie snapy, a kity. My siolita nažali piać kop kit hrećki. Klaćha, ~Ьу. Naz. abo —Klonka, ~ki. Pažadańnie niekamu niejkaj pahibieli. Sistra siastre klaćbu nosia, kab prapała Boha prosia. (Fal. Pryk.) Klamar, ~ra. Naz. Zialezny prent z vostrymi i zahnionymi na prosty kut kancami. kali šuło stała adjiždžać ad śeiany, dyk jaho prymacavali klamaram. Klamka, ~ki. Naz. Pryłada začyniać dźviery. Kałok svoj milejšy za eužyja klamki. (F. Bah.) Kienčyć, ~čyŭ. Dz. nz. Stajać na kaleniach. Baby klenčyli pirad kryžam. Klešč, klišča. Naz. Kuzurka, što ŭpivajecca ŭ ciela svojskaj žyvioły. Na sabaku klaščy napali. Kleščy I, ~čaŭ. Naz. Draŭlanaja častka chamuta. Tut kleščy złomany. Kleščy II, ~čaŭ. Naz. Draŭlanyja vialikija abcuhi, što ŭ łaźni kamieńnie ŭ vadu spuskajuć. Biary klesčy dy spuskaj kamieńnia ŭ vadu. Klikać, ~kaŭ. Dz. nz.Zvać, zaprašać. Jak budziš jiści ŭ hryby, dyk klič i mianie. Klipać, ~paŭ. Dz. nz. Bić małatkom chałodnuju zialeznuju reč, kab jaje zrabić tonka j i vostra j. Tata klipaja kasu. Kločny, ~naha. Prm. Taja reč ci charčy, što maje šmat pažyŭnych sokaŭ. Haroch kločny charč dla žyvioły. Klok, ~ku. Naz. Pažyŭny sok u ježy. Sala, masła i cukar majuć šmat kloku. Klop, ~pu. Naz. Odciahnienaje lazo kasy. U kasie klop zyšoŭ: treba jaje klipać. Kluč, ~ča. Naz. Pryłada admykać i zamykać zamok. Brat zhubiŭ kluč ad chaty. Klučy, ~čoŭ. Naz.Dva kančuki žerdak pry kancy źbityja hvazdom; jimi naciskajuć sałomu na strasie. Kala apuch na strachu palazy h doŭhija klučy. Kładka, ~ki. Naz. Praz vadu pałožana biarno ci doška. Ciraz rečku hibka kładka. (Fal. Pieś.) Kłapatlivy, ~vaha. Prm. Asoba, što čuła stavicca da ludziej svajich i dalejšyeh. Uto naša ciotka kłapatlivaja, — jina pa kožnym biaduja. Klapatno. Prs. Dakučnyja abaviazki. Каши kłapatno, a papu pałatno. (Fal. Pryk.) Kłočyć, ~čyŭ. Dz. nz. Komkać и kłaki. Jina stała kłočyć vałasy pad chustku. Kžopat, ўtu. Naz. Turboty, zachady. Nia
5 👁