Ka t Katar napaŭ, dyk u nosia załažyła. Katni, ~niaha. Prm. što naleža katu. A pajdzi ty ŭ katnija ruki. (Fal. Laj.) Katŭch, ~cha. Naz. Zaharadka dla kurej. Našy kury zimujuć ŭ katuchu. Katunok, ~ka. Naz. Kruhłaja kałodka z roŭnaj zarubkaj pasiarod. Z dapamohaj jaho zasoŭvajuć harščok ŭ pieč i vyciahvajuć z piečy. Katunok pad prypičkam. Kaŭderka, ~ki. Naz. Lohkaja koŭdra. (Blankiet, koc). Jon śpić pad kaŭderkaj. Kaŭnier, ~nira. Naz. Pałoska tkaniny ŭ vadziežynie naŭkoła šyji. U majich kašulaqh kaŭniary adkładanyja. "aŭnieryki, ~kaŭ. Naz. Šyrakavatyja pa F d ŭ kancy rukavoŭ zamiesta mankietaŭ. I Marylinaj kašuli kaŭnierčyki vyšyvanyja. it i, ~na. Naz. Daŭniejšaja chvaroba Vc oujLi našaj krajinie. Ciapier u nas chvarr kaŭtun redkaja źjava. lzanina, ~ny. Naz. abo — Ślizganina, ~n. Kali pa abledzianiełaj ziamli nohi ślizgaj icca. Ja napakutavaŭsia ad hetaj kaŭzaniny pakul damoŭ pryjechaŭ. Kavadła, ~ła. Naz. Kavalskaje načyńnie. Kaval kupiŭ novaja kavadła. KavenČycca, ~čyŭsia. Dz. nz. Ciarpieć, pakutavać ad boli. Brat paŭhoda kavenčyŭsia z svajej raninaj nahoj. Kaviła* ~viały. Naz. Pryłada z aporaj na pachi kulhavamu papiracca. Niejki starac pastulhickaŭ na kaviołach. Kavirka, ~ki. Naz. Maleńkaja piarečnaja pałačka ŭźbitaja na kaniec dziaržańnia rydloŭki ci hnajavych viłak. Z majej rydloŭld kavirka sarvałasia. Kaza I, ~zy. Naz. Svojskaja žyviolina. Cabo baba chacieła, toja kaza radziła. (Fal. Pryk.) Kaza II, ~zy. Naz. Maleńkija sanki, što padstaŭlajucca pad kaniec biarna pry pierajzcy biarvieńnia. Kamiel birna pałažyli na try, a vierch na kazu. Kazaty, ~taha. Prm. čviardaja šorstkaja ana. Kazataja runo pałažy asobna. Kazavaty, ~taha. Prm. Ćviardoje vałakno 11 i piańki. Siolita naš Ion kazavaty: jaho i spradzieš. aM, ~ła. Naz. abo — Kazielka, ~ki. Maienki kazioł. Heta naš kazielka. Kazieryć vočy. Vyłuplivać vočy. Čaho jon kaziera vočy, što jon tut bača. Kazfnic. ~nca. Naz. Chvaroba noh, kali jany słabiejuć. Skačycia pakul kazinic ŭ nohi nia ŭbiŭsia. (J. Kup.) Kazioł I, ~zła. Naz. Samiec kozaŭ. U staroha kazła vialikija rohi. Kaziol II, ~zła. Naz. Staŭčyki, na jakich pilščyki piłujuć kałody. Pilščyki pałažyli piłoŭku na kazły. Kazły, ~łoŭ. Naz. Zasochłyja smarkačy ŭ nosie. U dziciaci z nosa kazły tarčać. Kazły drać. Vanitavać,varacać. My ŭčora pačadzili, dyk usie kazły drali. Kazna, ~ny. Naz. Asoba, što šmat havora dy ŭsich abmaŭłaje. Hena kazna ŭžo ŭvieś śviet abrachała. Kaźnić, ~niŭ. Dz. nz. Uvočy ci začy łajać, kiaści, źnievažać. Jina mianie mirnarodu kaźniła. Až vušy vianuć, što jina na mianie dakazavała. Kažamiaka, ~ki. Naz. Majstra vyrablać skury. Kažamiaka pradaŭ skuru. Kažanaty, ~taha. Prm. Zacharačavanaje, asłabiełaje skacio. Hety kažanaty byčok, jak pašoŭ na travu, dyk viduey staŭ papraŭlacca. Kažanio, ~niaci. Naz. Zakidanaje maładoje skacio, a najbolej śvinčo. Heta kažanio musia na talinu nia vyjdzia. Kažarka, ~ki. Naz. Stary padrany kažušok. Paddzień kažarku pad sirmiahu. ў Kažaš-ža. Dz. nz. Prymaŭka. KažaŠ-ža, siolita na ludziej niejki zvod pryšoŭ. Kažny, ~naha. Zaj. abo Kazan, ~žnaha. Kažny čałaviek choča žyć. Kažuryna, ~ny. Naz. Kavałak aŭčyny staroha kažucha. Padabuj kažurynu ŭ łapci. Kiehać, ~chaŭ. Dz. nz. Zakryŭšysia ździekliva vyśmiejvać. Jon vychvalajicca, a dziŭčaty ŭ kutku kichajuć ź jaho. Kichnuć, ~naŭ. Dz. z. Nia ŭtrymacca sa śmiechu. Jina ni ŭtrymałasia j kichnuła. Kfdać I, ~daŭ. Dz. nz. špulać ŭ dalačyniu. Dzieci kidali kamieńniam na vaŭka. Kidać II, ~daŭ. Dz. nz. Pakidać pracu. Ja budu kidae hetu pracu, dy pajedu damoŭ. Kidać III, ~daŭ. Dz. nz. Składać siena ŭ stoh. Pa paŭdni budzim kidać stoh. Kidać IV, ~daŭ. Dz. nz. Zaciahavać asnovu nitak u nit. Mama kidała ŭ nit. Kidły, ~łaha. Prm. Starały, chto kidajecca ŭ roznyja baki, kab niešta dabyć. Lavon cala viek kidły: za jim možna žyć. Kidziel! Kl. Raptam kinuć. Jina, kidziel! jamu chustku na vočy, što jon kupiŭ. Kiemić, ~miŭ. Dz. nz. Zrazumieć. Hlań vo anhlik ci niemic — jany ŭsio umiejuć kiemić. (J. Kup.) Kiemny, ~naha. Prm. Zdolny da navuki, zdoiny ŭsio zrazumieć. Heta chłopic kiemny: jamu lohka dajecca navuka. Kiemki, ~kaha. Prm. Zdahadlivy, vostry na rozum. 'Chto-ž tamu vinny, šta jon nia kiemki: žartaŭ nia kiemić. Kiepik, ўka. Naz. žartaŭnik, kamadyjan. Dzie hety kiepik, tam i žartaŭ poŭna. Kiepiki, ~kaŭ. Naz. ždzieklivyja žarty. Ту nada mnoj kiepikaŭ strojić nia budziš. Kiepkać, ўkaŭ. Dz. nz. Niešta paŭhustoje nieachajna źmiešavać. Jina tam u cieścia kiepkajicca, i kaža, što chleb miesia. ў Kiepstva, "va. Naz. abo — Kpiny, ўnaŭ. ździeklivaje vyśmiejvańnie. Ту z nas načy53 Kie
4 👁