lena. Adsuń hałavieški dy syp bulbu na žar, mehaj piačecca. Hałata I, ~ty. Naz. Biednyja niarupnyja lueizi, jakija nia jimknucca pabahacieć. U easie bizładździa hałata dziejić. Hałata II, ~ty. Naz. Matarjalnyja niedachopy. U nas ciapier hałata, dyk ni majim za što dziŭčyniaci j čaravičonak kupić. Hałŭza, ~zy. Naz. Niaruchlivy, nmciamki, uparty čałaviek. Nia klič henaha hałuzy, bo ŭsioroŭna ź jaho nijakaj karyści nia budzia. Hałynda, ~dy. Naz. abo — Hałynka, ~ki. Błahaja paša. Ci-ž karova moža dać małaka, pasučysia na hetaj hałyndzia. Hałyš, ~ša. Naz. Biedny mužčyna. Što ty z hetaha hałyša vysudziš. Hałyška, ~ki. Naz. Biednaja dziaŭčyna. My nia budzim brać hetaj hałyški za svajho Antosia. Kamanić, "niŭ. Dz. nz. Viaści miž saboj niacichuju hutarku. Heta my z svajim susiedam hamanili, što jahonyja parasiaty łaziuć u moj harod. Hamonka, ~ki. Naz. Uzajemnaja siabroŭskaja hutarka. Bazyl skazaŭ: — Dziakuj za hamonku, — i pašoŭ z chaty. Hainzaty, ~taba. Prm. Asoba z defektam u horle ci papsutym padniabieńniem, što maje niavyraznuju hutarku. My z hamzatym Pilipam paścili koni. Hanarovy, ~vaha. Prm. Pavažny, šanoŭny. My majim siońnia hanarovaha hcścia. Hanarysty, ~taha. Prm. abo — Ilanarlivy, ~vaha. Chanaberysty. Chto sam siabie niezasłužana vysaka. stavie. Pabač, jaki jon staŭ hanarysty, kali baćkavy boty abuŭ. Handal, ~dlu.Naz. Kupla j prodaž tavaru z metaj zysku. Zyšoŭ handal na pyndal. (Fal. Pryk.) Handlar, ~ra. Naz. Toj, chto kuplaje tavar dy pierapradaje ŭ jinsyja ruki, kab z hetaha mieć zysk. Časami j handlary ašukaŭjucca. Handlavać, ~vaŭ. Dz. nz. Kuplać tavary taniej, a pradavać daražej dy na hetym mieć zysk. Jon pačaŭ handlavać z ničoha, a končyŭ vialikim bahatyrom. Hanuć, ~nuŭ. Dz. z. Zhadać, źciamić. Dzieci kažuć, što niejkaja vysokaja dzieŭka svaškaj pryjeehała. Ja j hanuła, ci ni Hanulka heta ciotki Jahniešy. Až jano hetak i jość. Haniacca, ~niaŭsia. Dz. nz. Namahaeca siabroŭstva. Todar haniajicea za našaj Antolaj, ali viasiella nia budzia, bo jina jaho ni gustuja. Haniebny, ~naha. Prm. Zhańbavany. Maje hańbu. Jon čałaviek haniebny: niekalki razoŭ siadzieŭ u viaźnicy za kraminalnyja spravy. Hanić, ~niŭ. Dz. nz. Vyšukvae i pier alicae niejčyja niedachopy dy pavialičać jich. Tań dy tavaru ni hań. (Fal. Pryk.) Hańba, ~by. Naz. Niedachop, zahana. Heta ni bida, kali čałaviek ci žyviolina maja Hal 42 adnu hańbu, a tam bida, dzie ŭsie hańby da adnaho źbiarucca. Hańbavać, ~vaŭ. Dz. nz. Vyšukavać i vytykać hańbu, abo ŭjaŭlać jaje ŭ čałavieku ci rečy. Justyn hańbuja Daminisiu za jejny doŭhi jazyk. Harašyna, ~пу. Naz. Adno kaliva nasieńnia harochu. Kurka na śmietniku našła harašynu. Haravać, ~vaŭ. Dz. nz. Mieć ciažkaje pa* kutnaje žyćcio. Kamu haravać, tamu ni ŭmirać. (Fal. Pryk.) Haravy, ~vćha. Prm. Žychar hary. Jaho pryzvali — Haravy, što jon žyvie na hare. Harbar, ~ra. Naz. Majstra vyrablać skury. Harbary ciažka pracujuć. Harbarnia, ~ni. Naz. Majsternia, dzie vyrablajuć skury. Za miastečkam była harbarnia. Harčynia, ~ni. Naz. Horkaść. Horki smak. Zakvašanaju kapustu treba mišać, kab harčynia vychodziła. Hareza, ~zy. Naz. Duraślivy padletak. Hety hareza hatoŭ niejkija padstupki zrabić. Hareźlivy. ~vaha. Prm. Zdolny da duraści, da padstupkaŭ, da niejkich štuk. Heny chłopic hareźiivy: ad jaho možna ŭsiaho spadzivacca. Harhara, ~ry. Naz. abo — Harharyna, ~ny. 1) Vialikaje chudoje skacio. Moj Stapan kupiŭ hetu harharynu (kabyłu), dyk jej kormu ni naparacca. 2) Vialiki chudy čałaviek (Vul.) Na hetaj harharynia kožnaja j adziežyna visić, jak na kału. Harkać, ~kaŭ. Dz. nz. 1) Zvyčajna sabaki harkajuć (vydajuć huk Hrrr") pierad tym jak kusajuć. Sabaka na mianie harknaŭ, ali ni ŭkusiŭ. 2) Słova harkać" (Vul.) pieranosiać na ludziej, kali niechta vykidaje siardzityja repliki. Jichnaja niaviestka ŭžo расу naj a harkać na śviakroŭ. - ў Harkŭš, ~ša. Naz. Horki niedaśpieły jab-ў łyk. Nia jeście, dzieci, hetych harkušoŭ, ato paehvarejicia. Harlak, ~ka. Naz. Truba, pa jakoj prachodzie pavietra z rotu ŭ lehanieŭje. Jamu kaŭnier harlak ściskaja. Harłač, ~ča. Naz. Hliniany žban. Hety harłač małaka dla vas. (Barani pad Voršaj). Harłaty, ~taha. Prm. čałaviek, što maje taŭsty, mocny hołas. Voś harłaty naš dzied: kali kryknia na vulicy,dyk až u bałocia čuvać. Haroch, ~chu. Naz. Palavaja pašnia. Haroch užo zacvyŭ. v Harochaŭja I, ~ja. Naz. Pachań dzie ros haroch. Harochaŭja adarali pad žyta. Harochaoja II, ~ja. Naz. abo — Harachavma, ~ny. Sałoma ad harochu. Harochaŭja treba zrezać na siečku. ў Harŭčka, ~ki. Naz. Vysoki pał pry chvarobie. Kab ciabie haručka. (Fal. Klon.). Haryć, jak u vahm. Kali nadta vysoki pał. Har
4 👁