Gve 41 Hal Gvegać, ~gaŭ. Dz. nz. abo — Kvekac, ~kaŭ. Abrablać, zamazavać, paskudzić. Dzieci gvegajuć stol u zacirku. H Ha? Kl. Pytańnie, kali niechta nie dačuŭ hutarki. Ha? sto ty kazaii. Habelak, ~lka. Naz. abo — Heblik, ~ka. Stalarskaje načyńnie. Pośla habelka dy taparom papraŭlaja. (Fal. Pryk.) Hać, ~ci. Naz. Daroha z dreva ci łamačča praz bałota. Churmanki pajechali praz hac. Had, ~da. Naz. Hetak zavuć błahoha biazlitasnaha čałavieka. Ty-ž had nad hadam i ŭ rocia čorna. (Fal. laj.) Hadać, ~daŭ Dz. nz. Dumać, uhadavać. Taty doma ni było, dyk my ŭsiak hadali. Navit dumali, što jaho razbojniki piraniali. Hadaujo, ~ja. Naz. (Zborn.) šmat błahich ludziej. Heta hadaŭjo šmat niavinnych ludziej sa śvietu źviało. Hadavać, ~vaŭ. Dz. nz. Vychoŭvać, karmic*, dahladać. Heta nia prostaja sprava dziaciej hadavać, kab ź jich vyšli dobryja ludzi. Hadka I, ~ki. Naz. Pahlad, vysnaŭ. Maja hadka takaja: lepi ni zajmacca z hetym handlam. Hadka II. Prs. Zrabiłasia błaha, varacać viernie. Mnie hadka, ja vyjdu. Haduniec, ~nca. Naz. Vyhadavany hadavy pacvynak. Jichnaha pacvynka hadunca voGk schapiŭ. Hadzina I, ~ny. Naz. Kuslivaja vuzaka. Pastuch zabiŭ hadzinu. Hadzina II, ~ny. Naz. Błahaja baba. Ci-ž heta ni hadzina, sto hetak zdziekvajecca nad starym dziedam. Hadzicca, ~dziŭsia. Dz. nz. Robicca błaha ad pohladu na ahidnuju reč, źbirajecca na vanity. Ni hadźsia, kot, sytym sałam. (Fal. Pryk.) Hadzicca I, ~dziŭsia. Dz. nz. Rabic zhodu. Mirycca. Lepi hadzicca, jak sudzicca. Hadzicca II, ~dziusia. Dz. nz. Budzie patrebnym. Hetyja boty mnie samomu buduć hadzicca. Hadzicca III. ~dziŭsia. Dz. nz. Damaŭlacca na pracu. Michaś u nas budzia hadzicca za pastucha. Hadzić I, ~dziŭ. Dz. nz. Damaŭlać na pracu. Susied hodzia parabka. Hadzić II, ~dziŭ. Dz. nz. Dahadžać, Sanav i. Jejnaj śvikryvi treba hadzić, jak błahoj skula. Hajdamacha, ~chi. Naz. abo — Hajdamaka, ~ki. Nieaščedny, hulaka, chto biez razvahi marnuje srodki. Jina vyšła za hajdamachu, dyk viek haruja. Hajić, ~jiŭ. Dz. nz. Zalecavać ranu. Užo miesic, jak ja haju hetu bolku. Hajsać. ~saŭ. Dz. nz. Sprytna lohka biehčy. Mikałaj, Mikałaj, Pranciś pa kałapniach hajsaja. Halec, ~lca. Naz. Vialiki maroz, kali ziamia nie pakryta śnieham. Viaiiki halec vyšćyryŭssia, kab chacia bulba ni pamierzła ŭ kapcoch. Haleć I, ~leŭ. Dz. nz. Biadnieć, rabicca hołym. Ту zhareŭ, a ja zhaleŭ. Haieć II, ~leŭ Dz. nz. Praciažna chvareć. Naša mama ŭvieś svoj viek haleła. Haleča, ~čy. Naz. Biednaśe, nendza. Dzie tut było vučycea ŭ halecy žyvučy. Haletnaja sirata. Biezdapamožnaja sirata. My brat z taboj haletnyja siroty. Haletnik, ~ka. Naz. Viečny biadniak. Hety haletnik i nia rupicca pabahacieć. Halicca, ~liŭsia. Dz. nz. Kvapicca, jimkniecca. Chto ni žaniŭsia, toj halicca, a chto ažaniŭsia, toj kajicca. (Fal. Pryk.) Halicca, ~liŭsia. Dz. nz. Halić baradu. Vučysia halić na svajej baradzie. (Fal. Pryk.) Halnik, ~ka. Naz. Stary ździorty vienik. Dzieci halnikami miali dvor. Haiokać, ~kaŭ. Dz. nz. Praciažna kryčeć ц lesie. Pastuchi ŭ lesia halokajuć. Halonka, ~ki. Naz. Naha nižej kalena. Łytka. Kab ty ŭ halonku śvistaŭ. (Fal. Klon.) Hałabŭrda, ~dy. Naz. Niepavabnaja pohałaska puščanaja na jazyki. Ту, Aloksa, ženišsia? — Dy dzie tam, a tolki hałaburdy narabiŭ na ŭsiu viosku. Hałajstra, ~try. Naz. Raspuśnik, złydzień, razburalnik ludzkoha žyćcia j dabrabytu. Toj hałajstra prahojdaŭ ciaściovu haspadarku j sam skruciŭsia. Hałavień, ~nia. Naz. Čałaviek z vialikaj hałavoj. Heta hałaŭniova dačka. Hałavisty, ~taha. Prm. 1) Lon, dzie šmat hałovak. Na hałavistym lonia błahoja vałakno. 2) Kanopli, dzie taŭstyja hałoŭki. Z hałavistych kanapiel šmat zirniat. Ilałka, ~ki. Naz. Kłubavidnaja reč. Daŭna, kali vybirali staršyn vołaści, dyk kidali biełyja i cornyja hałki. Hałamyzy, ~zaha, Prm. Mužčyna, što nia I maje raśliny na tvary. Heny hałamyzy vidać nimałady čałaviek. Hałas, ~su. Naz. Raznajakasny kryk. Končym zaraz hety hałas. (J. Kup.) Hałasavać I, ~vaŭ. Dz. nz. Narabić kiyku. Heny Janka hałasuja na ŭsio pola, sto niejčy koń jahonaja žyta rastros. Hałasavać II, ~vaŭ. Dz. nz. Padavać svoj hołas na vybarach. Siiańnia hałasavali za pirachod na prysiołki. Hałasić, ~siŭ. Dz. nz. U hołas płakać. A Vasil hałasiŭ pakul repu panasiŭ. (Fal. Pieś.) Hałasny, ~noha. Prm. Chto maje dobry hołas da śpievu. Vučycil vybraŭ hałasnych vučniaŭ pieć u chory. Hałavieška, ~ki. Naz. Niedapalenaje pa
5 👁