Краёвы слоўнік Лагойшчыны (1970). А. Варлыга

 ◀  / 177  ▶ 
žab 171 Žmi Žaba III, ~by. Naz. Bolka ŭ karavy na jazyce. U hetaj karovy žaba. žaba IV, ~by. Naz. Łaty redkaha pałatna pry tkańni krasion. Błahaja ź ciabie tkalla: pahladzi kolki žab na tvajim pałatnie. Žabrak, ~ka. Naz. Starac, ubohi. Tam niejki žabrak pašoŭ. Žabranina, ~ny. Naz. Chadzić ad chata, da chaty i źbirać padarunki. Šlapy Antončyk u žabraninu puściŭsia. Žabŭćka, ~ki. Naz. Piaščotnaja łajenka dziaciej. Kładzisia spać žabućka. Žaburyńnia, ~nia. Naz. abo — Krakaclńnia, ~nia. Žabja jikra. U łužynia šmat žaburyńnia. Žach, ~chu. Naz. Strach. Nas usich aharnuŭ žach, kali ŭbačyli, što nočy stała vidna, jak u dzień. žachlivy, ~vaha. Prm. Strašny. Žachlivyja jenki niaślisia z domu, achoplinaha ahniom. žačyk, ~čka. Naz. Dzicia, što na druhi dzień Vialikadnia prychodziła vinšavać haspadara. Ja mały žačyk paŭzu, jak račyk... (Fal. Pryv.) Žadzion. Prs. Maje žadańnie, patrabuje. Jon ustaŭnia byŭ žadzion kavałku chleba. žakietka, ~ki. Naz. Karotkaja adziežyna ўmarynarka). Na jim była šaračkovaja žakietka na kažušku. Žal, ~lu. Naz. abo — Žałaść, ~ci Nervo vaje pačućcie ad kryŭdy ci utraty niekaha blizkaha z ludziej. Jaho apanavaŭ žal i jon zapłakaŭ. Žalejka, ~ki. Naz. 1) Dudka, na jakoj jihrajuć viaskovyja chłopcy. Na žalejca-dabradziejca dumku dum jihraju. (J. Kup.) 2)Častka dudy, dzie ustaŭlajecca piščyk dy dudar pierabiraje palcami pa dziračkach. Na žalejku uździajecca rahavieška. Žalicca, ~liŭsia. Dz. nz. Apaviadać ab svajim niaščaści ci kryŭdzie. Kali čałaviek pažalicea ab svajej kryŭdzia, jamu na dusy lahčej stania. Žalsia Boža! Zamiesta, — Heta pakuta. Žŭlsia Boža, hetyja zarabotki. Žalu varta. Niedarečna,biezvartasna, nikčemna. Jon to šmat pracavaŭ, ali žalu varta jahonaja rabota. Žalabavaty, ~taha. Prm. Paŭkruhłaja łahčyna ŭzdoŭž doški. Heta doška žałabavataja: jina na stalarku ni hadzicea. žałaślivy, ~vaha. Prm. Miłaserny. Čuły da hora ludzkoha. žałaślivy čałaviek hatoŭ kožnamu harotniku dapamahčy. Žałasna. Prs. Smutna, markotna, nudna. Siadzieła pry sośnia i płakała žałosna (rusałka). (FaL. Pieś.) žałaśmk, ~ka. Naz. Toj chto škaduje. U biadzie žałaśnikaŭ šmat, a pamahać niekamu. ( Fal. Pryk.) Žalavać, ~vaŭ. Dz. nz. Kryŭdavać. Baćka na syna žałaŭja, sto jamu ni pamahaja. žałybać, ~baŭ. Dz. z. Pamału jeśei, žvać (Vul.) Dzied žałybaja suchi ehleb. Žamieryny, ~naŭ. Naz. Hušča ad stoŭčanych, śeiortych i vypałaskanyeh kanapiel. žamieryny vykiń kuram. Žamira, ~ry. Naz. Bieźlič drobnych jistot. U jich piśklat jak žamiary: lezuć pad nohi. žamćk, ~mka. Naz. ściśnienaja masa kanapiel ci siemia paśla vyciskańnia aleju. žamki dobry charč dla statku. Žanicca napavier. Žyć faktyčnym šlubam. Jany žyvuć napavier, ali družna žyvuć. žar, ~ru. Naz. Raspalenaje vuhalle. Čužymi rukami dobra žar zahrabać. (Fal.Pryk.) Žarabfcca, ~biłasia. Dz. nz. Naradžać žarabia. Jichnaja kabyła ŭžo žarabiłasia. Žarabočyk, ~čka. Naz. Žarabia samiec. Hety žarabočyk łaskavy: da ruk jidzie. Žarabok, ~bka. Naz. Małady koń pakinieny na plemia. Kamocki svajho žarabka nikoli na travu ni puskaja. Žarałd, ~ła. Naz. Dzirka (adtulina) u duplo duplistaha dreva. Z žarała vyliciła sava. Žarki I, ~kaha. Prm. Čyrvony, jak žar. Tonkaja, jak bylinačka, žarkaja jak malinaeka. (Fal Pieś.) žarki II, ~kaha. Prm. Nadta žvavy. Tarnujecca da kania. Hety koń žarki: jamu puhi ni pakazavaj. Žarnakloŭ, ~va. Naz. Majstra kavae žorny. Jišli dva žarnaklovy z małatkami. žarnuć, ~naŭ. Dz. z. Vyciać puhaj. Ja tabie kali žarnu puhaj pa łytkach, dyk vyskalacca nia budziš. Žarobka, ~ki. Naz. Žarabia samica. Hetu žarobku voŭk źjeść, bo jina zachadam sonea harcuja. (Fal. Var.) Žarstva, ~vy. Naz. Žvir. Maleńkija kamienčyki ad harašyny da babiny. Darohu vysypali drobnaj žarstvoj. žaŭnier, ~ra. Naz. Vajskavik staradaŭnaha vojska VKL. Heta słova zachavałasia ŭ našym falklory j u proźviščach: Viazuć mianie ŭ haradziec, bo ja słaŭny maładziec. Pastvili pad mieru, bo ja słaŭny žaŭnieru. Proźviščy ŭ Mienščynie žaŭniarovič, žaŭniarkievič. U Mahiłeŭščynie: Žaŭniaroŭ. Žavolić. iiŭ. Dz. nz. Niešta marudna žvać. Što ty tam žavolis? žehryć, ўгyŭ. Dz.nz. Uparta žadać. U susiedziaŭ zvadka: syn žehra žanicca, a baćki praciviucca. žeŭžyk, ўka. Naz. Duraślivy chłopiec padletak. žeŭžyki ababrali duli. žežal, ўla. Naz. Apaleny kijok, jakim шіаšajuć žar. Biarycia, chłopcy, žežali rassovajcia Žar dy sadžajcia bulbu ріаёу. Žłŭkcić, ўciŭ. Dz. nz.Prahna pić. Jany žłukciuć harełku, jak vadu. Žmŭka, ўki. Naz. Kali na mokrym łahu z-pad noh vada pluščyć. Tut na łahu žmaka: pojdzim siadzim na kapcy. Žmlnda, ўdy. Naz. Skupy, sknara. Hety žminda j sabie chleba škaduja
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
3 👁
 ◀  / 177  ▶