Zla 167 Zno adkaznaści. Złačynstva, ~va. Naz. škodny čyn dia hramadztva. Kab ni było błahich ludziej, dyk ni było-b i złačynstva. Zladzić I, ~dziŭ. Dz. z. Spravić. Jon choć i biedna žyvie, ali zładziŭ dačce viasiella. Zładzić II, ~dziŭ. Dz. z. Ładziačy papsavać. 4 A jon ładziŭ, ładziŭ hadzinnik dy zładziŭ na astatni kanic: nima čaho ŭ ruki ŭziać. Złaśłivy, ~vaha. Prm. abo — Złosny, ~naha. Chto ad małoj abrazy, abo kryŭdy hublaje ciarplivaść. Čarnu jon hetki złaślivy. Zlazić I, ~ziŭ. Dz. nz. Schodzić na doł. Jon źvichnuŭ nahu kali złaziŭ z voza. Złazić II, ~ziŭ. Dz. nz. Zhinuć, prapaści. Złazia śnieh. Złazia skuła. Złažycca I, ~žyŭsia. Dz. z. Sabrać rečy ŭ darohu. Ja ŭžo złažyŭsia, zaŭtra pajedu. Zlažycca II, ~žyŭsia. Dz. z. Aŭładać rabotaj. Jon choć mały, ale kasić złažyŭsia. Złažycca III, ~žyŭsia. Dz. z. Zbolšaha padjeści. Čamu-ž ty, moj słužka, ni jasi? — Dziakuj, ciotačka, ja ŭžo złažyŭsia. Złomak I, ~mka. Naz. Stareńkaja niejkaja snaść ci načyńnie. Na hetym złomku (kalosach) u dalokaju darohu ni važsia jechać. Złomak II, ~mka. Naz. Kaleka ci hultaj, chto niazdolny samastojna pražyć. My nia złomki, my nia znoski, my narod mahučy. (J. Kup.) Złosnaja zima. Kali zimoj niaŭpynnyja mac razy j miacielicy. Nichto nia pomnia hetkaj złosnaj zimy, jak siolita. Ztośnik I, ~ka. Naz. Vorah. Ja svajej doli navit svajmu złośniku nia zyču. Złośnik II, ~ka. Naz. Asoba u kaho nadta chutka prajaŭlajecca złość. Złośnik ty, adumajsia, caho ty zapałavieŭsia? Złybida, ~dy. Naz. Nadta drennaja reč. Ci dastaŭ-ža tata sanažaci? — Dy niajakaj-ža złybidy dastaŭ. Raboty budzia pa vušy, a siena, jak Boh daść. Złўdziń, ўdnia. Naz. Błahi čałaviek. Puści złydnia na try dni, a jon i za tydziń nia vyjdzia. (Fal. Pryk.) Zmadzieć, ўdzieŭ. Dz. z. Słabieć, słabieć dyj končyć žyćcio. Marylina karoŭka zmadzieła. Zmahacca, ~haŭsia. Dz. nz. Viaści baraćbu. Dziejić. My zmahajemsia za pravy našaha narodu na žyćcio. Zmahać, zmoh. Dz. z. Zdužyć, asilić. Jon zmoh vykanać svaju rabotu. Zmahčysia, zmohsia. Dz. z. Stracić siły pry zmahańni. Jon zmohsia j niaŭzdolija ustae. Zmałada. Prs. Z maładych hadoŭ. Zmałada j jon dobra kasiŭ. Zmałku. Prs. Z małych hadoŭ. Jon zmałku paściŭ statak. Zmamryć, ўгyŭ. Dz. z. Sa smakam źjeści. (Vul.) Jany ŭdvuch paŭbułki chleba zniamryli. Zmanfć, ўniŭ. Dz. z. Skazać niapraŭdu. Jon zmaniŭ, što bačyŭ vaŭka ŭ sadzia. Zmarnavacca, ўvaŭsia. Dz. z. Biazmetna niavinna zahinuć. U hetu vajnu šmat zmarna vałasia našaha narodu. Zmoha, ўhi. Naz. Mahčymaść. Padarycia, što zmoha vaša, — prosia starać. Zmok, jak chlušč. Pramok naskraź. Dzień pastajaŭ na paliŭni, dyk zmok, jak chlušč. Zmolak, ~łka. Naz. Zmałoŭšysia młynavy kamień. Jon niejkija zmołki asadziŭ dy kłyžnia pamału. Zmoŭčyć, ўčyŭ. Dz. z. Ucierpieć, kab nia vykazać svajej kryŭdy. Ja ni mahu zmoŭčyć, kali chto havora nipraŭdu. Zmoŭknuć, zmoŭk. Dz. z. Spynić hutarku. Zmoŭkni ty, ścichni pieśnia pakuty. (J. Koł). Zmoŭnik, ~ka. Naz. Udzielnik zmovy. Zmoŭniki byii vykryty. Zmova, ўvy. Naz. Patajemnaja damoŭlenaść suproć arhanizacji ci asoby. Niamieckija vajskoŭcy rabili zmovu suproć Hitlera. Zmoviny, ~naŭ. Naz. Druhaja harełka, abo — Jeści pirahi. Tut kančatkova damaŭlalisia svaty ab viasielli. Tatu j mamu zaprasili na zmoviny. Z mŭtam pašli. Pašli natoŭpam, stychijna. Maładziaž z mutam pašła na kirmaš. Zmylicca, ~liŭsia. Dz. z. Zrabić ci skazać nia toje, što było patrebna. Jon zmyliŭsia, kali ŭpisaŭ Mikołu ŭ hetu cheŭru, bo pirabłytaŭ proźviščy. Zmyłak, ўłka. Naz. Maleńki kavałak zmylinaha myła. Zmyłak vykiń von. Zmyłki, ~łak. Naz. Vada, što myli bializnu. Zmyłki vylivaj u jamu. Zmysavać, ўvaŭ.Dz. z. Tupa zavastryć. Zmysuj kanty ŭ pali. Znachar, ўгa. Naz. Asoba, jakaja razhadvaje žyćciovyja źjavy, dy daje parady ad niebiaśpieki, hetaksama j leča. Daŭna našy praščury vieryli znacharam. Znachodka, '"ki. Naz. Znajdzienaja reč. Dobra ja znachodka tapor za łavaj. (Fal. Pryk.). Značany, ~naha. Prm. Na rečy ci na žyviolinie zrobleny znak. Našy aviečki značany. Značycca, ўčyłasia. Dz. nz. (biezas.). Heta słova najbolej užyvajecca, jak prymaŭka, i aznačaje: tak jano jość. Značycca, ty nas chočyš pakinuć. Značyć, ~čyŭ. Dz. nz. Rabić na rečy svoj znak. Jon znača svajo biarvieńnia. Značyć, ўčyła. Dz. nz. Padaje papiaradžalny znak. Jichnaja karova ŭžo značyć, zaraz cialieca budzia. Znak, ўku. Naz. Navočnaja prykmieta na rečy, kab jaje adroźnić ad jinšaj čužoj rečy. Jon na svajim kapilušy zrabiŭ znak z siaredziny. Znava. Prs. Z času, kali heta reč była novaja. Znava hety kažuch byŭ ciopły. Z noh ssadzić. Zrabić vialiki matarjalny
Дадатковыя словы
zł^dziń
0 👁