Ust 145 Utr Ustojlivy, ~vaha. Asoba, sto nie chistajecca ŭ svajich pahladach i cynach, i nia daje sable ŭhavaryć. Jon čałaviek ustojlivy: jak skaza, tak i zrobia. Ustrachŭ. Prs. U jierapudzie. Ustrachu całaviek na ŭsio hatoŭ. Ustrojić, jiŭ. Dz. z. Uładzić, zrabić. Susied ustrojiŭ žorny, što korbaj krucie. Ustrojić štŭku. Zrabić padstupak. Padčačurki susiedu ŭstrojili štuku: sani na strachu ŭzniaśli. Ustupfcca, ~piŭsia. Dz. z. Stać u vabaronie. Kali tata na mianie svaryŭsia, dyk dziadźka za mianie ŭstupiŭsia. Ustupić I, ~piŭ. Dz. z. Spuścić, nie spračacca. Ustupi durniu: zbavieńnia zasłužyš. (Fal. Pryk.). Ustupić II, ~piŭ. Dz. z. Zaličycca ŭ niejkaje zhurtavańnie. Piatruś ustupiŭ u škołu zubnych daktaroŭ Ustupić III, ~plŭ. Dz. z. Nastupić na niešta. Jon bosy ŭstupiŭ na šklanku, dyk nahu pakalečyŭ. Ustupić u varyjaciju. Zvaryjacieć. Jahonaja žonka ŭstupiła u varyjaciju. Usŭsia. Prs. U suchim miescy. Heta ziella treba trymać ususia. Usyryć, ~ryu. Dz. z. Vyraśei dužym dy być dzikim, niavychavanym. Jon ŭžo ŭšyryŭ. Treba jaho słyšyć dyk moža naludnieja. Uścichamiryć, ~ryŭ. Dz. z. Uspakojić. Uśeiehamir tam dziaciej, ato kryku poŭna ehata. Uścflak, ~łka. Naz. Tonkaja padešva, što kładziecca z nutry bota. U hetych botach paŭstavali ŭściłki. Uścirahčysia, uściarohsia. Dz. z. Być pilnym, kab uchilicca biady. Nia kožnamu pašancuja uścirahčysia ad niščaścia. Uścišyć, ~šyŭ. Dz. z. Prymusić zamoŭknuć. Uściš ty henaha kryksuna. Uścivy, ~vaha. Prm. Sumlenny, čuły, praŭdzivy. Heta chłopic uścivy: jon nikomu navit błahoha słova ni skaža. Uśmiahnuć, ~miah. Dz. z. Uciahnuć vadu ŭ ziamlu. Za noč łužyna ŭśmiahła. Uśsiardzita vacca, ~vaŭsia. Dz. z. Pahnievacca, zazłavać. Dziadźka na nas uśsiardzitavaŭsia, što my da jaho ni pryjechali na viasiella. Uśsieści, ~sieŭ. Dz. z. Gvałtam napaści. Dva vaŭki ŭśsieli na žarabia j zadušyli. Uščać, ~čaŭ. Dz. z. Pačać. Chto uščaŭ hetu zvadku. Uščałopak, ~pka. Naz. Na roŭnym miescy pryrodny piaščany kurhanok. Na hetym uščałopku ništo nikoli raśei nia choča. Uščapić, ~piŭ. Dz. z. Nadzieć (Vul.). Na što ty ŭšČapiła moj kaftanik. Uščent. Prs. Zusim. Usio da astatku. Bulba ŭščent zhniła. Uščŭnak, ~nku. Napamin, pahroza, pakarańnie. Biz naležnaha uščunku hety chłopic i sam zahinia j ludziam škody narobia. Uščuvać, ~vaŭ. Dz. nz. Rabić napamin i spahnańni za prastupak. Kali baćki zmałku ŭščuvajuć dziaciej, dyk jany vyrastajuć na dobrych ludziej. Uščyknŭć, ~nŭŭ. ścisnuć palcami za skuru. Jon majho brata ŭščyknuŭ. Uščylnicca, ~niŭsia. Dz. z. Sieści ščylniej, Uščylnicisia, chłopčyki, bo tut treba jašče adnu asobu pasadzić. Uščynacca, ~naŭsia. Dz. nz. Pačynacca. Byŭ pačatak. Ja byŭ doma, jak vajna uščynałasia. Uščynić, ~niŭ. Dz. nz. Troški prypadniać varoty dy prycisnuć da šuła. Uščyni varoty i zakrutku zakruei. Ušparyć, ~ryŭ. Dz. z. abo — Pirašparyć, ~ryŭ. Jomka ścibanuć puhaj ei vyciać kijam. Ty datui budziš nazalacca, pakul ni ŭšparu tabie draciakom. Ušpiłany, ~naha. Prm. Tuha uvabchvat stanu zašpileny. Na jej byŭ ŭšpilany stanik. Ušuhnŭć, ~nŭŭ. Dz. z. Niešta raptam źjaviłasia. Varyva na hradach ušuhnuła travoj. Ušyrki. Prs, šyrynioj. Heta paściłka ŭšyrki dva metry. Utačyć, ~čyŭ. Dz. z. Ustavić lištvu. Kali rukavo ŭ kažuchu było vuzka, dyk kraviec rasparoŭ jaho dy ŭtačyŭ lištvu. Utajicca, jiŭsia. Dz. z. Zaspakojicca, ścišycca, sehavaeea. Zajčyk utajiŭsia u barazionca. Utałkavać I, ~vaŭ. Dz. z. Uładzić, dać tolk. Na, mama, miašok: ja žyta ŭtałkavaŭ. Utałkavać II, ~vaŭ. Dz. z. Tołkam lahična raskazać, rastałmačyć, upeŭnić. Jamu niejki durań utałkavaŭ, što jaho chočuć zabić. Utamavać, ~vaŭ. Dz. z. Spynić, zaspakojić, strymać. Doktar utamavaŭ raninamu kroŭ. Utaptać, ~taŭ. Dz. z. Nahami uščylnić ziamlu. Zakapaj jamu j ŭtapey piasok. Utaropieca, ~piŭsia. Dz. z. Pilna uhledzicca. Vyzirycca. Čaho jon utaropiŭsia, jak baran na novyja varoty. (Fal. Pryk.) Utknŭcca I, ~nŭŭsia. Dz. z. Uvajści na karotki eas. Ja utknuŭsia ŭ karčmu, až tam poŭna ludziej, jak začynić. Utknŭcca II, ~nŭŭsia. Dz. z. Biez razvahi ŭmiašaeca ŭ niepatrebnuju spravu. Utknuŭsia, jak sučka ŭ žban. (Fal. Pryk.) Utkom sadzia Bierda patrabuje šmat utku. Heta bierda ŭtkom sadzia. Utdk, utkŭ. Naz. Nitki, što praciahvajucca miž asnovy, pry tkańni krasion. Lacieła saroka ciraz tok; što astaniecca ad asnovy, toja na ŭtok. (Fal. Pryk.) Uto. Złč. Uto ty tata, ci tabie trebała kazać heta. — Uto ty durny, chłopic. Utćŭpić, ўpiŭ. Dz. z. žmiaścić. U hetu kaładnicu my ŭtoŭpili piać vazoŭ žyta. Utrancacca, ~caŭsia. Dz. nz. Umiešavacca, uchodzić. Ja nia budu utrancacca ŭ jichny prybytak
3 👁