Недабоек наз. м. Недабіты. Летась, здаецца, я расказвала вам, забраўся [Косцік] на страху гумна і шуснуў уніз. Добра, што там салома ляжала. I як яшчэ цэлы застаўся... Мы тады празвалі яго недабоечкам... (С. Александрович. Ад роднае зямлі) Параўн.: недабой— брак у палатне, калі нітка ўтоку слаба прыбіта бёрдам (Шаталава, 112). Недалэнгі прысл. Няздольны, няздатны. Мішка ўбачыў, як у яго [швагра] ад злосці пачало касіць правае вока, і Мішка падумаў, як сястра любіць яго, гэткага недалэнгага, малога, і як жыве з ім. (В. Адамчик. Хата) Параўн.: недалэнга — недарэка, няўклюдны, недалужны (Сцяцко, 106); нідалэнгаваты — нязграбны, няўдалы (Жыдовіч, II, 107); недалуга, недалэнга — няздольны, няздатны (Сцяшковіч, 312); нідалэнжны — няздольны, няздатны (Шаталава, 112); недалэнгі — 1) кволы, фізічна слабы. 2) нязграбны, няўклюдны (Панюціч, 86). Недалягаць дзеясл., незак. Не хапаць. У чалавека ёсць жонка... Усе добра... Ён любіць яе, як любяць другія, а можа нават i болей за іншых, але яму ўсё нечага недалягае, яму ўсё думаецца, што ў яго каханні нешта недзе страчана, не, не цяпер, а некалі... даўно... (В. Адамчык. Калі ападае лісце) Параўн.: недалягаць— адчуваць немач, слабасць пры хваробе (Усціновіч, 60). Недатопкі наз., мн. Зношаны абутак. [Сварыліся] за пусцяковіну, за глупства, за зламаную іголку, за лапаць-недатопак, за тое, што курыца, мусіць, знеслася ў суседзевых каноплях. (К. Крапіва. Мядзведзічы) Параўн.: нэдотопки, нэдотыпки, нэдотупкы, недотопки — стары зношаны абутак (Сакалоўская, 299); недатопак— атопак, апорак (Сцяшковіч, 312). Нежывёць дзеясл., незак. Рабіцца мёртвым; пераставаць рухацца. Сэрца то нежывела, то шалёна торгалася... (А. Науроцкі. Снежань) Незачэпа наз., аг. Іран. Недатыкальная асоба, ыедатыка
8 👁