Шчубоўкнуць дзбясл., зак. Ударыць па вадзе (Насовіч, 722); плюхнуць, боўтнуць. А там, пад той бок Дняпра, нешта раптам шчубоўкнула. {М. Зарэцкі. Сцежкі-дарожкі) Параўн.: шубоўтнуць — нечакана ўляцець у глыбокую ваду з галавою (Янкоускі, II, 200); шчабоўкнуць — упасці з шумам, боўтнуцца ў ваду (БРС-26, 352), неспадзявана кінуцца ці кінудь у ваду (Жыдовіч, II, 183). Шчыгульна прысл. Вельмі десна, у абцяжку. 3 самага ранку Зыдор Пніцкі быў на пабудове. Святочная вопратка была на ім шчыгульна зашпілена. (К. Чорны. Ідзі, ідзі) Шчыгульны прым. Цесна, шчыльна абцягнуты, падагнаны (БРС-62, 1032). Ен [каморнік] доўга прыладжваў на нагах шчыгульныя гетры, дасціпна абцягваў іх рамянямі. {К. Чорны. Зямля) Параўн.: чыгульны — десны, недастатковы (Каспяровіч, 357), па назе (Жыдовіч, I, 155). Шчыт наз., м. Верх страхі. Той, хто будаваў яе [карчму], не лічыўся з ніякімі густамі. Каробка з дэглы, а на ёй дах з гонту — што можа быць болын простым? Ніякіх слупоў ля ганку. Суцэльная сцяна франтона, пабудаваная з цэглы, разам з шчытом упіраецца ў тонкі гонтавы дах. (Я. Пестрак. Сустрэнемся на барыкадах) Параўн.: шчыт — вяршыня дрэва (Янкоўскі, I, 200), франтон страхі (Сцяшковіч, 568), стык двухсхільнай страхі (Каспяровіч, 358). Шчэлепы назмн. гл. Пашчакі....Таня ўбачыла, як немец махнуў рукой у белай пальчатцы аднекуль знізу і ўдарыў Боганчыку пад шчэлепы. (/. Пташнікаў. Тартак) Параўн.: шчэляпы— сківіцы ў жывёлы (Жыдовіч, II, 183; Шаталава, 204). Шэронг наз., м. Шэраг, рад, шарэнга. Двор у Маскалёвых меў мізэрны выгляд: маленькая хата, пры ёй сені, а да сяней — у адзін шэронг, як кажуць старыя,— прылеплены хлеў. (У. Дамашэвіч. Дзявочая клятва