Дыялектызмы ў творах беларускіх савецкіх пісьменнікаў (1979). М. В. Абабурка

Параўн.: чварак — чатырохвугольнае памяшканне без прыбудовы, барак (Сцяш ковіч, 550). Чвакаць дзеясл., незак. Чаўкаць пры ядзе....Касперыч залажыў у рот апошні кавалак хлеба і сала, не спяшаючыся пачвакаў, глынуў з выглядам пераможцы і нават засмяяўся. (Я. Колас. На ростанях) Параўн.: чвякыць — жаваць з цмоканнем (Бялькевіч, 490). Чвякнуць дзеясл., зак. Шпурнуць....Глушак iiiToduibi чвякнуў пастол пад лаўку. (/. Мележ Подых навальніцы) Параўн.: чвякнуць — кінудь з сілай (Ж ыдовіч, I, 150), ударыць кулаком (Шаталава, 195). Чобаты наз., мн. Боты, чаравікі. Санітары ўнеслі Лявона ў калідор, хацелі сцягнудь чобаты, але яны папрымярзалі да ступакоў. (С. Грахоўскі. Рудабельская рэспубліка) Параўн.: чобат— бот, чаравік (Бялькевіч, 490); чобаты — мужчынскія чаравікі (Сцяшковіч, 550); чаботы— боты (Ж ыдовіч, II, 175). Чосанкі наз., мн. Бітыя валёнкі. Учора на дзялянкі прыехаў Сімацкі. У кароткім чорным кажушку, у чорных чосанках з галёшамі. (А. Савіцкі. Палын — зелле горкае) Параўн.: чосанкі, катанкі — двёрдыя валёнкі (Ж ы довіч, I, 150); чоска — металічная шчотка для абдзірання лёну (Шаталава, 195). Чоўгаць д зея сл н ез а к. Ісці з шумам. Неўзабаве Яўхім і Сцяпан з косамі цераз плячо чоўгалі лапцямі к ражку, ад якога меліся пачынадь касіць. (/. Мележ. Подых навальніцы) Параўн.: човхирь — імгненнае выліванне вады (Насовіч, 700). Чуйна прысл. Вельмі пільна. Востра і чуйна глядзеў Макар у спіну Вадалея. (П. Пестрак. Сустрэнемся на барыкадах) На паляне Анісім доўга таптаўся на месцы, чуйна ўслухоўваўся, з якога боку дзьме ведер... (Б. Сачанка. Дзік-бадзяга) А Юзік... палез у кішэню па самасад, чуйна ловячы насцярожаныя і цікаўныя позіркі. (/. Хадановіч. Юзік) Параўн.: ч уй на— чутна (Б Р С