Дыялектызмы ў творах беларускіх савецкіх пісьменнікаў (1979). М. В. Абабурка

 ◀  / 145  ▶ 
Хамскага горла ніколі не ўтхланіш. (/(. Чорны. Лявон Бушмар) Ухадокаць дзеясл., зак. Закалоць. Учора напрамілуй прасіўся, каб адпусціла памагчы Галаску кабана ўхадокаць. (А. Савіцкі. Палын— зелле горкае) Параўн.: ухайдошыць — забіць, знішчыць (Ю рчанка, 208); уходаць — забідь (Ж ы довіч, II, 168); уходарыць — прывесці ў парадак, прыбраць заколанага кабана (Сцяцко, 167). Уцяць дзеясл., зак. Уціснуць....Калі [мядзведзь] учуў пранозлівы свіст і рэў... уцяў голаў у плечы і прыспешным кронам пайшоў, азіраючыся... (М. Лынькоў. Баян) Параўн.: сцяцца, сцяць — сціснуцца, сціснуць (Б Р С -6 2 у 907). Учгур наз., м. Пояс. Рукі звяжам. На мой учгур. (А. Чарнышэвіч. Світанне) Параўн.: гачкуру учкур, вичкур, о чк ур— 1) шнурок, якім падцягваюць штаны, 2) мотуз, завязка для каўняра, сарочкі (Сакалоўская, 301). Ушалопацца д зеясл.у зак. Пагардл. Закахацца (Ж ы довіЧу II, 169)....Я ўжо і лейдамі гразіўся, і замуж хацеў за Невяроўшчыка аддадь, дык і ні блізка. Ушалопалася ў нашага парабка... (С. Грахоўскі. Рудабельская рэспубліка) Параўн.: уш алопаць— 1) раскумекаць, 2) убіць сабе ў галаву (Б Р С -6 2} 976). Уяда паз., аг. Надаедлівы чалавек. Ну і ўяда ехала з намі. Век такое не бачыў. (Я. П естрак. Уяда) Параўн.: уядлы — спрактыкаваны і нядобрасумленны працаўнік, які можа абманваць, абкрадаць, прысвойваць чужое дабро, але раскрыць яго дяжка ц'і не ўдаецца (Янкоўскі, I, 188). Ф Файны прым. Прыгожы, добры. «Файная баба!» — захапляўся Рысь, праводзячы Алеся з мястэчка. (Я. Брыль. Птушкі і гнёзды
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

учгўр
16 👁
 ◀  / 145  ▶