T. /. Юхо 3 ЛЕКСІКІГАВОРКІКАПЫЛЫНЧЫНЫЛексічны матэрыял, які падаецца ў гэтым артикуле, сабраны ў в. Дарагавіца Капыльскага раёна Мінскай вобласці. Дадзеная гаворка па сваіх фанетычных асаблівасцях адносіцца да паўднёва-заходняга дыялекту. 3 найбольш характэріных асаблівасдей можна адзначыць наступныя: моцнае яканне (пойдзям, восянь, вясна, стогня, дбидзя), адсутнасць падаўжэння зычных гукаў у інтэрвакальным становішчы (сёня, збожа, сьвіня, раля), непаслядоўнае паяўленне прыстаўнога ненаціскнога a ў пачатку слова (атварох, арабіна), аглушэнне зычных гукаў у канцы слова i перад глухімі гукамі (гот, грат, брытка, банка), наяўнасць у некаторых словах выбухнога г (гардэля, голда, гритаўка) i інш. АБАЛДУ'Й м. Асталоп. Ен гэткі абалдуй вырас, што кажы ні кажы — не дойдзя да яго. АБРАБГЦЦА, УРАБГЦЦА зак. Умазацца. I трэба так абрабіцца, кап нельга было атчысьціцца. АБЭ'НЧЬІЦЬ зак. Успушыць, раздуць. Куды ты гэтулькі ясі? I так скора абэнчыць. АБЭ'РЖА ж. Вялікая непрыбраная хата. Паспрабуй сама гэтую абэржу прыбраць, тагды паглядзіш, колькі часу пройдзя. АКАВЫ ' займ. Які. Зірні, акавы ты хлопяц? Хто цяперачы на цябе вока добрае кіня? АПА'ДАК м. зборн. Апалы яблык, груша, ён увесь ападак на гору зацягнуў. Кажа, мо троха паляжаць там. АПО 'ЙКІ толькі мн. Апой. У нашае цялухі ці не anoŭкі адно, бо бакі такія ўздутыя. Відаць, пойлам абапілася. АПРУ'К м. Вяпрук, кабан. Мы сёлята добрага апрука закалолі, так што хопіць мясюгі надоўга. АРАБІ'НА ж. Рабіна. Трэба арабіны засыпаць' на зіму. 3 дзецьмі усё зьесца
Дадатковыя словы
абэнчьіць, атварбх, вбсянь, гблда, грйтаўка, дбйдзя
7 👁