T. M. Трухан 3 ДЫЯЛЕКТНАЙЛЕКСІКІРОДНАЙВЁСШПрыведзеныя словы запісаны ў в. Замошша Любанскага раёна. Гаворка вёскі тыповая для дэнтральнага дыялекту. Для яе характэрны наступныя асаблівасці: ацвярдзенне мяккіх губных перад а, о з выдзяленнем j (Mjod, njaąb, Mjaąb) f захаванне спалучэння зычнага з суфіксальным / у назоўніках (карэщэ, насещэ, сьвща), йаяўнасць канчатка -a ў назоўным склоне множнага ліку ніякага роду (вокна, вёдра, цялята), саканне (сабраласа, забыласа, узяласа), захаванне канцавога -о не пад націскам (много, холадно, сало, жыто). АБАБЭ'НЧЫЦЬ зак. Абабраць. Прыедуць дзеці з горада, абабэнчаць мацяру i назад паехалі. АТШНЬГРЬІЦЬ зак. Адкінуць. Атшныр гэтаго ката, чаго ён лазіць пад нагамі. БАРСА'ЦЬ незак. Дрэнна вышываць. Як узяласа, то ня барсай абы-чаго. БЕРАЖЬГЦЦА незак. Сцерагчыся. Беражыса, сынок, а то ўпадзеш. БЗЫ 'КАЦЬ незак. Дражініць. Ня бзыкай каровы, а то здрачыцца будуць. БЛІНЦО 'УКА ж. Дзежка, у якой рашчыняюць цеста на бліны. Пастаў блінцоўку на печ, хай цеста падойдзе. БЛІ'НЧЫК м., часцей мн. блінчыкі. Кісліца. Пасучы каровы, мы папаелі блінчыкаў. БУРКУ7Н м. Бурклівы чалавек. I што гэты буркун буркуе цэлы вечар. БЯЗЬЛКУДНЬІ прым. Нелюдзімы. К бязьлюднаму чалавеку няхто ня ходзіць. БЯРАЗА'К м. Бярозавыя дровы. Бяразак добрэ на зіму, вельмі ж гарыць зырко. ГО'ВЯДО н. Карова. Пайду дамой, трэба маё говядо карміць