давалі яшчэ малому дзіцяці, кап яно хуччэй начало гаварыць — так, старэнькія казалі, трэба рабіць. ДАКАЗА'ЦЯЛЬ м. Сведка. Калі ў Дзятлаве быў сут, мой стары быў за даказацяля, казалі, што добро гаварыў. ДАРЬГУКІ толькі мн. Заканчэнне ўборкі льну. Дарыўкі хутко будуць — тады i атсьвяткуям іх. А яшчэ кажуць дабіркі. ДАСЕ'ЯЛКІ толькі мн. Святкаванне заканчэння асенняй сяўбы. Можно казаць дасеялкі, а старыя часъцей кажуць дасеўкі, але ўсе гавораць, калі ўжо заканчваяцца асеньняя сяўба. ДАТЬГЧКІ толькі мн. Канцы асновы, якія адразаюцца пасля датыкання кроснаў. Адрэш ты гэтыя датычкі, мо на што спатрэбяцца. На датычкі яшчэ кажуць датыкальныя канцэ. ДЗІКАФ м. Камень для млына. Дзікар — цьвёрды камянь, яго шукалі ў гарах для млына, ён шоў на пшанічны памол, а просты камянь ■— на ржаны памол. ДЗЫБА'К м. Прамая сцябліна розных траў. Глядзі, як ареіня ў мяне расьце, дзыбак, як той салдат. Дзыбак — гэто мы завем бадыльлё, калі яно стаіць прамо. ДЗЫБАКЕ7 мн. Казюлькі, якія бегаюць па паверхні вады. Дзыбаке маюць доўгія ногі i хуценько бегаюць па вадзе. ДЗЯЛІКА ж. Матыка з зубцамі. Дзяпка вельмі naдыходзіць картоплю абрабляць. ДЗЯРНО ' н. Пырнік. Дзярно — гэта хоць дзяры яго, хоць не, уся роўна лезя. ДРАКУ'ЦЬ м. Драсён. ДРА'ПКА ж. Гл. дзяпка. Васіль, пайдзі да Гэлі драпку пазыч мне. ЖА'БНІК м. Від шчупака. Жабнікам у нас завуць шчупака, які доўгі i тонкі, a крыжняк — кароткі i тоўсты. ЖМА'КІ толькі мн. Макуха. Патаўклі сём'ё, i жмакі асталіся, кудысьці надо спатрэбіць. ЖУ9КАЛЕМ прысл. Вельмі хутка, моцна (дячы). Учора я неяк на цьвік стала, так кроў жужалем шла, так моцно, ніколі не бачыла. ЖЬІЧКСУВЬІ прым. Ярка-чырвоны. Жычковы коляр вельмі прыгожы, ярка-чырвоны; я ўсё купляю жычковае. А кажуць так, жычковы ат слова жычка [стужка], як
Дадатковыя словы
даказацяль, мбцно, сёмё, хўценько
5 👁