Жывое наша слова (2001). І. Я. Яшкін, Л. П. Кунцэвіч

Святая Покрова, Матка Езусова, прыкрьша зымлицю листком, прыкрый мою голіівку чыпцём - так дьюка просьша. Смытюх - одын дзюбак до хмары, а другый до гумна. Сякый такый купынііс, абы горілкы (запываты) прынис; пойду, далібуг пойду. Тыбэ нычыстый тягнэ на гэтэ дыло. У логу угнав у ногу - ногу одняло, кульгае, улогуватый. Хай тыбэ журом жынэ! Хоч НЫ ВИ1ЖНО, ТО ВЛ1ЖНО. Чорный, ЯК ЗЫМЛЯ. Як выступыть Кытай, то быры да здыхай. Як мрик - мовчыт, як стына. Як трывога, то до Бога, а як по трывозі, то по Бозі. П. I. Кулік МАТЧЫНА СЛОВА Словы запісаны ў гаворцы роднай вёскі Галоўчыцы Драгічынскага раёна Брэсцкай вобласці ад маці Ірыны Кандратаўны Кулік (Літвінчук), 1901 г. н., i бацькі Івана Ігнатавіча Куліка, 1907 г. н. АПЕ'НІЯ ж. Аўтарытэт, характарыстыка, думка, слава. Сынку, ны робы на Паску, а то згубыги апёнію. БАЛЕ'СКЫ, БАЛЯ'СЫ мн. Агароджа з тонкіх фігурных слупкоў. Помыла онучы i чобуты i повісьіла на балёскы. БА'ЛО прысл. Бывала. Бало, ек піду в ліс, то завжды назбыраю грыбів (баравікоў). БАЮ ТА ж. Калдобіна. Куды ты правыш коне в бсабру? БГДКА ж. Палка з металічным наканечнікам (пры катанні на кальках). Колысь Іван Макарів 'іздыв1 по Чорному poei на коньках i провалывся пуд лід. Кыб ны бідка, то втопывся б. БЛЁВЗНЫТЫ незак. Плявузгаць. Хватытъ тобі, хлопчэ, блёвзныты. 1 Л ітарай i аўтар абазн ачае сп ал уч эн н е ш, а таксам а галосны / пасля ц вёрды х зы чны х