Жывое наша слова (2001). І. Я. Яшкін, Л. П. Кунцэвіч

Т Э К С ТЫ Б Е Л А Р У С К І Х ГА В О Р А К Н А Б Е Л А Р У С І I З А Я Е МЕ Ж А М І B. Дз. Астрэйка, H. B. Драбудзька УЗОРЫ ГАВОРАК ЛЕПЕЛЬСКАГA, HABАГРУДСКАГА I СЛОШМСКАГА РАЁНАЎ Расказвае Бародзіч Марыя Апанасаўна, 1930 г. н. вясновыя святы На СаракІ нада сорак клёцак варыць ці сорак бліноў. Гэта карміць іпушак, курэй карміць, каб яёц насілі. Рас Саракі завецца - сорак мучанікаў было, сорак выраяў. Бусіла ні нада ніколі гнявіць, ругаць. Бусіл дажэ можыць дзе-небудзь галавешку жаркую найці i паднесьці к табе к дому запаліць. Бусла ні нада угнёўліваць. Красяць яічкі на Вялікання, вапачобнікі ходзяць, пяюць. На первый дзень ходзюць валачобнікі, пад акно падбидуць i пяюць гэтыя песьні: Валачобнічкі валачылісі Валачыліся, памачылісі Храстос васкрэс, сын Божы. Памасьці клатку i заві ў хатку, Храстос васкрэс, сын Божы. Hi дасі кока - вылізіць вока, Христос васкрэс, сын Божы. Hi дасі яёц - палупіш авец, Хрыстос васкрэс, сын Божы. Ці «паёсь воўк авец», ці «палупіш авец». Калі хазяіну пяюць - «у чорных штанах памачыліся». А калі ўжо дась хазяін гады ўжо благадарат. Хадзілі, зьбіраліся i рабяты, яны ўмесьце ca ўзрослымі хадзілі, яны завучаліся. Узрослыя, каторыя старэйшыя, яны запявалі, a тады ўсе патхватывалі. I гармошка граіць. 9a Зак