халеры - будзя харошай выглядаць цнота гэтая яго, хай бы на работу ў колхоз прыходзіла. ГАЛЫТВА' ж. Бедната, галайстра. Пазбіраяцца адна галытва, ды крычацъ адзін перад адным: то того ў іх німа, то гэтаго. А дзе яно што будзя ў галытвы, калі яны працавацъ i то ніхочуць. ГАРДА'Ч м. Той, хто горлам свайго дамагаецца; крыкун, гарлапан. Гарлач гэты ізноў крычыцъ. ГЛУШМА'Н м. Той, хто не хоча адклікацца; глухаваты чалавек. Глушман наш нічого ні чуя, кліч ты яго ці ні кліч. ГУ'КАЦЬ незак. Падкідаць на руках дзіця з узаемным задавал ьненнем. Бач ты яе, прыдбацъ прыдбала, а гукаць ні навучыцца ніяк. Глядзі, як яна гукае свае малоя - хлопчык гэтакі нарадзіўся. ГУМЕ'НЩА ж. Рабочая пляцоўка перад гумном. На гуменіцу пайшлі авечкі. Бацъко недзя на гуменіцы. ГЭ'ПНУЦЬ зак. Упасці. Ночу яблык так гэпнуў на зямлю, ажно я прачнулася. Хлопчык гэпнуў на подлогу, але зноў падняўся - вучыгща хадзіць. ДАБРО'ШЧЫ мн. Спагада, дабрата. Hi патрэбны мне яго даброшчы. ДАПА'ДЛГОЫ прым. Пранырлівы, сарві-галава. Дападлівы твой чалавек - свайго не ўпусціць. ДАРЫ'ЎКАМІ прысл. Прыхапкам. Дарыўкамі робіць, часу вольного ніякаго. ДАТУ'МКАЦЬ зак. Уцяміць, зразумець. Датумкаў, слава Богу - на сёмы дзет да яго даходзіць. ДАЎГУ 'ЛЯ ж. Нязграбная худая высокая жанчына. I дзе ён знайшоў сабе такую даўгулю. ДВАЙГУ' прысл. Удвух. Двайгу былі ля кароў - я i твой хлопчык. Двайгу з Аксеняй пасядзелі на прызьбі. ДЗЬГНГАЛО н. Пабуджэнне, хаценне. Устнасць, загадка. У кажнаго чалавека свае дзынгало, а ты што ад яго чакаяш? ДЗЯ'ДЗЮХНО м. Дзядзька. Буль твой дзядзюхно з цёткай Таклюсяю недзя пайшоў. ДЗЯЦГСКА мн. Дзеці. Дзяціска як дзет божы ў лапту гуляюць - i ні абрыдня ім. Дзяціска начысто сад аблаташылі