Жывое наша слова (2001). І. Я. Яшкін, Л. П. Кунцэвіч

ШМОТГАЦЬ незак. Рваць, цягнучы рукой па галінцы. Kani чарніц много, то іх толькі иторгай, уміг вядрб нашморгаеш. ШУРУ'ХНУЦЬ ж. Праявіць шум. Ніхто ля нас i ні гиурухнуў у ягады, маўчалі усе. Ш ЭТАН м. Мароз з туманам. Зімою такі шэран бывав на дварэ - вачэй ні атарваць. Я'ДКІ прым. Злосны. От іяткісабака, нікого ні прапусціць. ЯНВАЛГД м. i ж. Інвалід. Які яна янвалід na старасці, ніхто ёй бесплатно жацъ ні будзе. А. K. Усціновіч ЛЮ БЕЦКІЯ СЛОВЫ Лексічны матэрыял з'яўляецца працягам артыкулаў, змешчаных у папярэдніх зборніках1. Там жа адзначаюцца характэрныя асаблівасці гаворкі в. Купуік Навагрудскага раёна. Яна вельмі вялікая i складаецца з трох частак - Купіск Вялікі, Купіск Другі (ці Паргавічы) i Купіск Ш (ці Любешчына), але афіцыйна ўжываецца адна назва, a Паргавічы i Любешчына - так дыферэнцыруюць самі жыхары. Разам з тым варта назваць, акрамя таго, яшчэ такія фанетычныя i марфалагічныя рысы: 1) вымаўленне постфікса -сь у зваротных дзеясловах; 2) наяўнасць прыстаўнога в у пачатку слова (вочарадзъ, вукcyc, вундзя); 3) аглушэнне зычных гукаў у канцы слоў i перад глухімі (клуп, брытко, гатко); 4) наяўнасць выбухнога г {гарнец, ханак, гузік); 5) наяўнасць канчатка -ay у назоўнікаў ніякага роду множнага ліку {вокна, вёдра, сёла). АБЕ'ЧАК м. Вобад у рэшаце. Абечак трэснуу, a cimo яшчэ цэлаё. ACKO'MIHA ж. Аскома. Зьелаяблыко кіслаё, цяпер acкоміна на зубах, нічого не магу ўзяць у рот. 1 3 народнага слоўніка. С. 53 -6 3; Н ароднае слова. С. 23 6 -2 4 1; Народная лексіка. С. 151-155; Народная словатворч асць. С. 4 1 -4 9; Жьгоое наша слова. С. 1 0 5 -1 1 4; Д а сл оўн ік а Н авагрудчы ны. С