Жывое наша слова (2001). І. Я. Яшкін, Л. П. Кунцэвіч

ВЯДРЫ'ШЧЭ н. Вядро для памыяў. Усё памыі злівайу вядрышчэ, а бацько вынясе на загон у разору. ВЯЛГЗАЗНЫ прым. Велізарны. Юлю ні бачыла дбуго, то нейка вялізазна выросла, як на дражджах. ГАМАНА' ж. Гамонка. Падышла к хаце, а там гамана наўсю хату. ГОТНА прысл. Горка. Юра абідзіў яе, а Юля так горно плачэ. ГРУ'ДЗІ: ГРУ'ДЗІ ВАРО'ЧАЦЬ. Вельмі перажываць. Паглядзіш на такого мужика, дак толькі грудзі варочае. ГУЖА'ВЫ прым. Густы. Вы ш гужавае каты ні любіце, хочаце каб жыдзёйша была. ДАИНГЦА ж. Даёнка. Як само трава, то карова дае малака цэлу дайн i цу. ДЗЮ'БА: 3 КАМАРО'ВУ ДЗЮ'БУ. Вельмі мала. Камякл нісмачные, відаць, салаўкінула с К ом арову дзюбу. ДЗЯУЧАНЯТКА н. Дзяўчынка. Дзяўчанятко харошэ было, да ў кіпяток шухнуло. ДОЛ м. Падлога, памост. Усе доле чаганы паставіла, а дзіця падбёгло да гоп у чаган, у кіпяток. ДРАБАНЫ' мн. Кускі. Я драбанамі лети картоплі люблю, у мянё зубы ўсе. ДУБЕ'ЛЬТЫ мн. Падвойныя вокны. Дубельты трэба памьщъ дай уставіць, ужэ холодно ў хаце. ЖЫД м. Анучнік. Па сяле часто раней жыд ёздзіў, мне нёяк скаварады добрые прадаў. ЗА прыназ. Пасля. Надзя так сразу за мною стала палучаць пёнсію. ЗАБУШАВА'ЦЬ зак. Зарасці. Яго i соткі ні сёяныя, забушавалі ў зёллі. ЗАБЯЛГЦЬ зак. Чуць прыбяліць малаком страву. Ты хоць трохі забялі крышаны, а то адна вада. ЗАПО'НА ж. Фіранка. Трэба запоны з вокан паздымаць ды памыць, жжаўцёлі саўсім за лёто. ЗА'СТУВАЦЬ незак. Зацямняць. Hi застуй, картоплі чышчу, а тут цёмно, атыйдзі ад дзвярэй. ЗА'ШМАРГАМ прысл. Вузлом ca свабоднай пятлёй. Завяжи пярэднік зашмаргам, a ні вузлом, а то рукі ўжэ не здоляюць развязаць